| |
Φτωχή μου σκέψη άστεγη
Παρασύρεις ότι βρεις
σ ένα ντελίριο εγωιστικου υπαρξισμου
χωρίς να λογαριαζεις
Όλα τα ταιριάζεις στον καμβά σου
σ ένα τελάρο ανικανο να στηρίξει τα φτερά σου
Κι όλο πέφτεις
Για σενα είναι ψεύτης
οποίος δε συμφωνει
με την παράνοια που χεις παραδοθεί
Φτωχή μου σκέψη αρρωστη
Απόψε ποιον θα σημαδεψεις
Ποιον θα κάνεις δέσμιο στα κοσμικά σου
Μα για φαντάσου
να ήσουν περήφανη για όλα εκείνα
που φαίνονται δικά σου
Κι ελεύθερη ν αρμενιζες χωρίς περιορισμούς
σ απέραντους ωκεανούς
Με ωραίες λέξεις
με χρώματα γεμάτες
Μα τρέφεις αυταπάτες
Αν στο κλουβί σου θα τις βρεις θαρρεις
Γι αυτό πικρή μου σκεψη
Στο λέω κι εσύ μπορείς
Ν ανθίσεις μια σταγόνα προτού να μαραθείς
Αρκεί να το πιστέψεις
Στης μοναξιάς τα βάθη
Οι ανούσιες επισκέψεις
Μόνο με λάθη σε μπολιαζουν
Εφόσον το επιτρεψεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
