| |
Ακουαρέλα
Βγαλμένο απ’ τα βάθη μίας κάτασπρης ζωής
σαν ζωγραφιά σε μπλοκ ακουαρέλας
οι λέξεις να χορεύουν μεθυσμένες ζεϊμπεκιά
να ψάχνουνε να βρουν το φως της τρέλας
Αισθήματα μουτζούρες σε κατάλευκο χαρτί
γραμμένα με μελάνι που δε σβήνει
να ψάχνουνε στο χάος απαράβατη σειρά
σε μια ζωή που το στίγμα της αφήνει
Δεν ξέχασα
τους τόνους και τα χρώματα να βάλω
ν’ αφήσω για τα αισθήματα κενό
στο όνομα σου ένα Όμικρον μεγάλο
να βάλω μην ξεχάσω τον καημό
Δεν ξέχασα
να ζωγραφίσω τρεις τελείες για το τέλος
να δείχνουν όσα ξέχασα να πω
σε άλλο, ιστορίας άπαιχτο σκέλος
χαρούμενα μαζί σου να γελώ
Βγαλμένοι απ’ το άσπρο του χαρτιού
σαν φάντασμα που βγαίνει απ’ την ομίχλη
να μπήγονται με μένος στην καρδιά
αγάπης ξεχασμένης άγραφοι στίχοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
