| |
Νομίζεις, είσαι μόνος σου , φίλε μου στη ζωή Κι ολημερής παιδεύεσαι, πονάς κι αγκομαχείς, Αντί να ζεις και να γλεντάς, την κάθε σου στιγμή, Σπίτια και πλούτη σαν τρελός, να φτιάξεις προσπαθείς.
Ρεφραίν
Μα, είναι όλα μάταια, σε λίγο θα το δεις, Οσο τα χρόνια σου περνούν και συ θα κουραστείς, Τότε θα καταλάβεις άνθρωπε, τι έχεις στερηθεί, Όταν της γειτονιάς τ΄ αμίλητο χωριό, μια μέρα επισκεφτείς.
Κι όταν, θα κάτσεις στα σκαλιά, για να ξεκουραστείς Και με την ησυχία σου, θε να αναλογιστείς, Άραγε, όλοι αυτοί που βρίσκονται κάτω από την γη, Απόλαυσαν και έζησαν, την πάνω την ζωή?
Φύγε ευθύς και άλλαξε, τα ρούχα τα παλιά, Όπως όταν τελειώνει η δουλειά και πας για φραπεδιά, Τότε θα καταλάβεις αδελφέ, μα έστω και αργά, Πως η ζωή μας, λίγο κρατεί, όσο η μια γουλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
