| |
Ποιός προλαβαίνει,
μια φυγή μιλημένη.
Ποιός επεμβαίνει,
σε μια κουβέντα παρεξηγημένη.
Ποιον δεν πληγώνει,
ο χρόνος που μνήμες ανασύρει.
Αδιανόητα μου λείπεις ..
και η καθημερινότητα με φθείρει.
Που είσαι;
Κανένα μήνυμα να συναντηθούμε.
Που είσαι;
Αφήσαμε στην μέση τόσα, πρέπει να τα πούμε.
Που είσαι;
Μένω στάσιμος ..δεν πάω παραπέρα.
Που είσαι;
Έχει μείνει χρυσόσκονη από τότε στον αέρα.
Που είναι οι στιγμές,
που σβήναμε μοναξιές.
Και ανάβαμε πόθους.
Που είναι οι αγκαλιές,
που φορούσαμε στις Κυριακές..
Κι είχαμε για όλα τρόπους.
Κάποιες μνήμες θολές,
σ' έχουν κλειδώσει.. πόσο φταίς,
με ανείπωτη θλίψη μ' εξουσιάζεις.
Όμορφά σου ψέματα..
σαν ηλιοβασιλέματα,
μ' έχουν στοιχειώσει ..
με απάτη πόσο μοιάζεις.
Ποιόν ενδιαφέρει,
όταν η αδιαφορία επιμένει.
Ποιο παρόν να φέρει,
την λαχτάρα..σε μια αοριστία δεμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
