| |
Κι έτσι, λοιπόν, Εσέ ρωτώ:
«Ποια της κολάσεως τα αίτια;»
Δοκιμάζομαι και ατιμάζομαι
Λέξη δεν μπορώ να αρθρώσω
Μα τι κατάρα είναι τούτη
Τι κι αν θέλω ν' ανορθώσω
Αν τα γράμματα αγράμματα
Αν δεν μπορούν να με διαβάσουν
Και σχεδιάζουν από πίσω
Και τον λόγο δεν μου δίνουν
Το πρόβλημα αδυνατώ να λύσω
Και στην υγειά αυτού πίνουν
Ουδείς στο ύψος στέκεται
Στο ύψος των περιστάσεων
Και το πράμα περιπλέκεται
Σε σειρά καταστάσεων
Ουδείς μιλεί, ουδείς κοιτεί
Όλοι στον μικρόκοσμό τους
Και δεν βλέπουν διπλανό τους
Και το μέτρο έχει χαθεί
Ταρακούνημα αναμένω
Την λύτρωση καιρό περιμένω
Βαλτώσαμ στην ακινησία
Αλλά θέλει και θυσία
Ο κόσμος δεν ξυπνά
Και μένει στην καταχνιά
Ίσως μ' όλο αυτό κουράζω
Μα δεν μπορώ και να στενάζω
Έχω κάτι τελευταίο
Στην άγνοια θαρρώ πως πλέω
Κι έτσι, λοιπόν, Εσέ ρωτώ:
«Ποια της κολάσεως τα αίτια;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
