| |
Γίνηκε αγάπη ο έρωτας
και ποιήματα δεν φτιάχνει
φύγαν τα τρένα απ` το σταθμό
τα πλοία απ` το λιμάνι.
Όλο λες θα γράψω αύριο
για το σημάδι στο λαιμό
ίσως γράψω μεθαύριο
ένα δάκρυ, για χωρισμό.
Θα γράψεις τα δειλινά
σαν λύνονταν τα γόνατα
κι` όλο λες ειν μακρινά
φιλιά, του πάθους χρώματα.
Κοιτάς το κόκκινο φουστάνι
που είχε χίλια κουμπάκια
του έρωτα το στεφάνι
κείνα της νιότης τα βραδάκια.
Όλο λες θα γράψω ποίημα
να είναι καρδιές γεμάτο
κι` όλο γράφεις, άσπρα κρίνα
ένα νηστικό παιδί, χορτάτο.
Σαν ξημερώσει η αυγή
θα γράψεις για τη πρώτη αγάπη
μια ανάμνηση, μια Κυριακή
για τα μεγάλα σου τα πάθη.
Κι` όλο πιάνεις τα χαρτιά
γράφεις κατεβατά για σύρματα
της οικουμένης τη φωτιά
να βάλεις μες τα αισθήματα.
Όλο λες όταν βραδιάσει
θα γράψω για κείνο το φιλί
στις γραμμές που έχει τάσι
μέλι, η γη για να χορτάσει.
Το σούρουπο πιάσε το μολύβι
βάλε τον έρωτα στο χαρτί
τούτο δω το δαχτυλίδι
αγάπης, γίνηκε γιορτή.
Κι` αν σου κυλήσει δάκρυ
στη μακρινή τη θύμηση
σαν γίνει ο έρωτας αγάπη
κι` ο χρόνος μια συγκίνηση.
Στα άσπρα τα μαλλιά του
χίλια χρόνια δικό σου αστέρι
στης αγάπης τη ματιά του
σαν σε λέει, δικό του ταίρι.
7-3-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
