| |
Καθόμασταν στην αμμουδιά,
σηκώθηκες
ζωγράφισες γύρω μου ένα κύκλο
και είπες:
“Είσαι το σύμπαν μου αγαπημένε”
κι εγώ απάντησα:
“Κι εσύ ο δίδυμος ήλιος μου”
κι έγειρες το κεφάλι σου
στον ώμο μου.
Σε κείνο τον τόπο πάντα
αγέρας δυνατός φυσά
ρίχνει τα άνθη μυγδαλιάς,
στρώνει λευκό μανδύα
να περάσει η πεντάμορφη
ξανθομαλλούσα κόρη του Δία.
Έκσταση το βράδυ αργά
πάθος φωτιάς χορού και μουσικής
το μέτωπό σου φεγγοβολά
σαν τη φλόγα της αστραπής
το αίμα σου θερμαίνει
τον κρύο αέρα της αυγής.
Γράφω για σένα από τότε που σε γνώρισα
δεν τολμώ να πω λόγια που λαχταρώ
ακούγεται το κύμα που σκάει στα βράχια
της φουρτουνιασμένης θάλασσας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
