| |
Φυσάει πρωινός άνεμος το ταξίδι τελείωσε,
μια κρυφή λύπη καταλήγει σε δάκρυα.
Σε κοιτάζω χωμένος ανάμεσα στα σεντόνια
να απομακρύνεσαι σιωπηλά σαν κλέφτρα
στις μύτες των ποδιών.
Ανεβαίνω στο τρένο με την ελπίδα
να καθαρίσω τις σκέψεις μου,
αλλά τα τρένα και το σφύριγμα των μηχανών
σπάνε τη σκέψη μου σα γυαλί.
Έρχονται θλιβερές μέρες
κοιτάζω τον ουρανό και κλαίω
σήμερα τ' αστέρια μου μίλησαν για σένα.
Έφυγες ένα συνηθισμένο απόγευμα
η μνήμη βυθίζεται και παραμένει σε διαρκή αγωνία.
Η συμπεριφορά σου έχει ταυτιστεί
με τη νοοτροπία των αποδημητικών πουλιών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
