| |
Μ’ ΈΝΑ ΧΑΡΜΆΝΙ ΜΥΣΤΙΚΌ
Μ’ ένα χαρμάνι μυστικό μαστούρωνε η πόλη
νεοφιλελέδες άναψαν πρώτοι την φωτιά
σε ματωμένα χώματα σπείραν στο περιβόλι
επειδή τα λουλούδια φύτρωναν με χρώματα λευκά
Τις κρεμάλες στήσανε πάνω σ’ ένα μύθο
κι’ ανατριχιάζανε μανάδες και παιδιά
καλύτερα να μας στήνατε φωνάζανε στο τοίχο
μη μας κρεμάτε από μια τρίχα που κάνατε τριχιά
Κάλπες ανοιχτές οι πόθοι μου επάνω στους βωμούς μου
θυσία που δεν δεχτήκαν ποτέ οι ουρανοί
αλλά ζητούσαν να καεί μαζί τους και ο νους μου
και να κρατώ στα χέρια μου του δήμιου το σχοινί
Μ’ ένα δρεπάνι θέλησες να με φοβερίσεις
κρύφτηκα και δε μ’ έψαξες μεσ’ τις επιθυμιές
αγκάθια έκοβες κι’ έψαχνες να με καθαρίσεις
το δρεπάνι σου άναψε και σκόρπισε φωτιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
