| |
| | Σπάστε συρματοπλέγματα κι' ανοίξτε τα θηκάρια |  | | | Ευχαριστώ το Τάκη για το .....κόπι....γιουβέτσι!!! να μου είστε όλοι καλά. | | |
Περνούν οι μέρες σε ματωμένο, δεμένο σκοινί
οι μέρες που προσμέναμε, σαν του θεού τ` αρνί.
Πηχτός αέρας η ανάσα μας, σε ξεραμένα χείλη
κι` αχνοφέγγει στο ύψωμα, ένα μονό καντήλι.
Μες στα παζάρια έχουν γιορτή, όσοι πουλούν τα όσια
στις ξακουστές τις αγορές, για αργύρια και για γρόσια.
Χρόνια περνούν, γκρίζας γενιάς, χρόνια της λύπης
κι` είναι τα χέρια αδειανά, στην ερημιά της λήθης.
Προσμένουμε έναν ουρανό, να βγει μέγας ο ήλιος
γίνεται ο πόνος αδερφός κι` είναι εχθρός ο φίλος.
Σκυφτοί, μοιραίοι θεατές, ψηλά σ` άσπρο ξωκλήσι
μικροί, μοιραίοι, ακροατές, στο δρόμο προς τη δύση.
Σφάλισαν τα παράθυρα κι` είναι η φωνή μας λίγη
σαν δεν γυρέψαμε Αυγερινό, δρόμους να μας ανοίγει.
Κι` ακούγεται το σούρσιμο, από ατσάλινη αλυσίδα
δεν είχαμε μεις τα σπαθιά κι` αργοπεθαίνει η ελπίδα.
Ξεράθηκε η μικρή ελιά, στο κάμπο το σιτάρι
μικρός λαός που δεν κρατεί, στα χέρια του δοξάρι.
Κι` ακούγεται μια μουσική, επιτάφιου, μάνα γης
σ` ένα κονσέρτο λύπης, σ` ένα κονσέρτο της πληγής.
Περνούν οι χρόνοι δίσεκτοι, ζωή μικρή θυσία
ειν τα φεγγάρια μας χλωμά, θυσία σ` εξουσία.
Ποιός αγοράζει ποιος πουλά, τ` άσπρα τα περιστέρια
στα μάρμαρα ακούς αχό, από του λύκου! τα λημέρια.
Δάκρυ κυλά στη πάχνη, ειν των μανάδων βλέμμα
σαν μαζεύονται οι τρανοί! για το δικό μας αίμα.
Περνούν οι μέρες με βραχνά, για όσα δεν μιλήσαμε
ζωές, πατρίδες μας και βιός, στις ύαινες αφήσαμε.
Μανταλωμένοι από καιρό κι` όλο τριγύρω τοίχοι
μανταλωμένες οι γροθιές και οι ζωές στα τείχη.
Προσμένουμε να` ρθει Λαμπρή, μ` ένα βαρύ σταυρό
άλαλοι, άβουλοι, βουβοί, σε μέλλον πνιγηρό
Ποιος αγοράζει? ποιος πουλά, πατρίδα τα φεγγάρια σου
κι` έγινε μαύρος ο ίσκιος σου, σκόνη κολλά στ` αχνάρια σου.
Στις αγορές μαζεύτηκαν λίγοι, οι λίγοι κλειδοκράτορες
σπάστε αλυσίδες και λουριά, τρανοί είναι οι μάστορες.
Χτιστάδες και μαστόροι, με τη φωνή σπαθιά
ειν τούτοι κοντυλοφόροι, αρρώστια και σκλαβιά.
Σπάστε τους τοίχους να λάμψουν τα φεγγάρια
σπάστε συρματοπλέγματα κι` ανοίξτε τα θηκάρια!!
12-3-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
----------------Επανάληψη 27-6-2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
26-06-2023 @ 17:43 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Γεωργια. Καλη εβδομαδα. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
26-06-2023 @ 19:39 | Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας,
κι αν αγαπάς τ’ ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δε ’φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούρια γέννα
π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νά ’ρθει,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να σ’ το πει, μια ιδέα να σ’ το προστάξει, κορόνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είν’ απάνου απ’ όλα.
Κ.Παλαμάς | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
26-06-2023 @ 20:27 | Ευχαριστώ φίλε μου, εξαιρετικό! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
