| |
Είχα τα νιάτα μου, σχεδόν τα παιδικά μου χρόνια,
και όλη την ομορφιά της ζωής που τότε ξεκινούσε.
Ελευθερία χωρίς να το ξέρω.
Ένα ήλιο με ανατολή και δύση, τ' όμορφο ηλιοβασίλεμα
για να επιστρέψει ξανά πάνω από βουνά και κοιλάδες
πιότερο φωτεινός, πιότερο γλυκός.
Ήσουν η δύναμη, άνδρες, λεγεώνες, βασίλεια
υποκλίνονταν μπροστά σου.
Δική σου ήταν η απόλαυση, το αίμα, ο πόλεμος.
Τα θαύμασα όλα αυτά, και την εξυπνάδα σου,
και ένιωσα κολακευμένος όταν με διάλεξες
να μου μιλήσεις γι αγάπη και για πράγματα που αγνοούσα.
Τότε με διασκέδαζε το πέταγμα ενός πουλιού
το τραγούδι του γρύλου, το σούρουπο.
Πόσα έμαθα μαζί σου φίλη, μητέρα κι ερωμένη.
Άρχισα να σε φοβάμαι μόνο όταν ανακάλυψα τους φόβους σου.
Ήξερα ότι ήσουν μόνη, είχες προ πολλού διαλέξει ένα πεπρωμένο,
αυτό που σε καταδίκασε να είσαι θεά και κυρίαρχος,
αυτό το πεπρωμένο που σε έφερε εκείνο το πρωινό του Σαββάτου
σε μια αυλή και τέλος πάντων στη ζωή μου.
Πέρασε καιρός από τότε
Ήθελα να σου δείξω ότι μπορώ να σου διδάξω
κάτι που ίσως δεν ήξερες ή δε θυμώσουν πια,
τη δύναμη της αγάπης.
Αυτό που σου πρόσφερα ήταν το καλύτερο δώρο
θα είμαι αυτός που σε νοιάζεται
κι εσύ η αγαπημένη, αυτή που περιμένει.
Με την απουσία μου αποκηρύσσω τη θλίψη.
Φεύγω από κείνη τη ζωή που μου έδειξες
από τις δύσκολες μέρες.
Τα απαρνιέμαι όλα αυτά και ακόμα κι αν σε πονάει τώρα
και στη μέση του πόνου με φωνάζεις ή με βρίζεις,
στο μέλλον μια μέρα, όταν γεράσεις,
θα θυμηθείς κάποιον που σε αγάπησε
και ήθελε να σου θυμίζει κάθε μέρα το νόημα της ζωής.
Ότι δηλαδή υπάρχουν όντα που αγαπούν και αγαπιούνται
χωρίς ιδιοτέλεια με πίστη κι αυτοθυσία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
