| |
Ένα ταξίδι η πορεία του ανθρώπου
Είναι η πορεία του ανθρώπου ένα ταξίδι
Άλλος ξοδεύεται και σβήνει επιτόπου
Και άλλος στη γέννα του και έχει ήδη φύγει
Και ταξιδευει σε όλα τα άγνωστα πελάγη
Και έχει τα σύννεφα σαν ρούχο στο κορμί του
τον ήλιο σύμμαχο να λιώνουνε οι πάγοι
Και το χαμόγελο ανάσα στην ψυχή του
Άλλος παλεύει τα αστέρια να μαζέψει
Και στο κλουβί εκεί που ζει μαζί να τα έχει
Και άλλος παλεύει τα κλουβιά να ανατρέψει
Και κάθε αστέρι σαν παιδί του το προσέχει
Είναι ο χρόνος σχετικός ένα παιχνίδι
Ένα αντικείμενο μια άψυχη τραμπαλα
Όμως ελπίδα παιδικη σαν την ποτιζει
Θα απλώνει ολουθε με την πρώτη την ψυχαλα
Λένε ο χρόνος πως μας τρώει πως μας φθείρει
Πως λιγοστεύει η ζωή στο πέρασμα του
Όμως η ζωη όπως ήλιος ξανά αναδύει
Για πάντα ζει ξαναγεννιέται από το άγγιγμα του
Κάθε παιδί και μια συνέχεια στο χρόνο
Είναι η συνέχεια στο χρόνο τα παιδιά σου
Και κάθε αστέρι που λευτερωσες και μόνο
Ένα αποτύπωμα στο χρόνο, το άγγιγμα σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
