| |
Τι κι αν ροδίζει η αυγή και φεύγει το σκοτάδι,
και μ' αγκαλιάζει απαλά, σαν τις αγάπης χάδι.
Τρέχει, ο νους μου σαν τρελός, σε άγνωστα πελάγη,
σε ουρανούς και θάλασσες και στου βυθού τα βάθη.
Ρεφραίν
Και φάνηκε η Ρόδος μας, σαν νύμφη στολισμένη,
ήτανε τόσο όμορφη, με χάρη προικισμένη,
Όλοι, την αγαπήσανε την χιλιοτραγουδισμένη
Ως και Θεούς ξετρέλανε κι’ όλη την οικουμένη
Άρχισε πάλι αργά, αργά, ο ήλιος να προβάλει,
και να φωτίζει απαλά, πηγές, πλαγιές και δάση,
και τους χιλιάδες ποταμούς, με δροσερό νεράκι,
σαν πίνακας ζωγραφιστός, κανείς δεν θα ξεχάσει.
Φώτησε την Ακρόπολη, το Στάδιο τ' Αρχαίο,
τον Ενυδρίο, τον Φάρο, τα ελαφάκια, το κάστρο το ωραίο,
την παλιά πόλη την μοναδική και το όμορφο ρολόι,
είναι όλα της μκοναδικά και την ζηλεύουν όλοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
