| |
Στης κλείσης σιμοκόντεμα, (i)
μια χάρη ρέγκια, πιο γλυκά,
φορά η πλάση, πιο χοϊκά…
Ροδόχρυσου ρηγάδεμα, (ii)
αχ, στ’ ουρανού τα πέριορα,
σαν μέρες σβήνουν πρόωρα...
Φτεναίνει το απόγεμα, (iii)
ο ρήγας σα να βιάζεται,
για δύσμα τ’ μόνο γνοιάζεται...
Στου γαλανού τ’ αλάργεμα, (iv)
η λιοβολιά φορτώνεται,
αγιάζι και χολώνεται…
Βαθιά μου, πλήξης δρόγγεμα, (v)
στα στήθια, οι καημοί σκιρτούν,
σ’ ανοιχτωσιά να βγουν, ζητούν…
Με της ματιάς το μάκρεμα, (vi)
από τα ντέρτια τα πικρά
ψυχή, θεράπειο καρτερά...
Μιας γειτονιάς ξαγνάντεμα, (vii)
μπαλκόνι μέτρα τέσσερα,
τα μάτια δεκατέσσερα…
Γαληνησιάς καρτέρεμα, (viii)
απ' την απέναντι αβλή,
νεγρόνια, έλπιση δειλή…
Μαγιάς ζαντής, νοστάλγεμα, (ix)
σαν ρούγας, ήταν δυο προυνιές,
ασπροροδάτες βελονιές…
Οι λίντουρες σε μίσεμα, (x)
μηδέ κοτσύφι πυρπολεί,
με φλαουτιές μικρή αβλή…
Λιξιά πουλιών σε θράσεμα, (xi)
γλαριά στη γειτονιά βουτούν,
πιτσούνια στέλνουν να κρυφτούν…
Κι οι γάτοι στο ρεμπέλεμα, (xii)
απ’ των πλατύσκαλων χαλιά,
γουργουρητά κι αναμελιά…
Μ’ αλλόκοτο τιμόνεμα, (xiii)
κουλούκι, το αφεντικό,
σε δέντρο, σέρνει, βολικό.
Στης λεφτεριάς διακόνεμα, (xiv)
τ' αβλόσκυλο απέναντι,
θρηνεί ζωή αγλύκαντη…
Αχ, τουρουντζί απόγεμα, (xv)
ανάρια, διάβηδες περνούν,
το "γεια", με διάνεμα, κερνούν...
Πνιγούρας ψιλοβόλεμα, (xvi)
δεν νταγιαντώ, να βλέπω, πια,
βαστώ, τα που 'δα, για νυχτιά...
Ανεξάρτητο ποίημα (από τους πρώτους στίχους)
Στης κλείσης σιμοκόντεμα,
ροδόχρυσου ρηγάδεμα…
Φτεναίνει το απόγεμα,
στου γαλανού τ’ αλάργεμα…
Βαθιά μου, πλήξης δρόγγεμα,
με της ματιάς το μάκρεμα,
μιας γειτονιάς ξαγνάντεμα,
γαληνησιάς καρτέρεμα…
Μαγιάς ζαντής, νοστάλγεμα,
οι λίντουρες σε μίσεμα,
λιξιά πουλιών σε θράσεμα,
κι οι γάτοι στο ρεμπέλεμα…
Μ’ αλλόκοτο τιμόνεμα,
στης λεφτεριάς διακόνεμα,
αχ, τουρουντζί απόγεμα,
πνιγούρας ψιλοβόλεμα…
Υ.Γ. Αυτή είναι η πρώτη απόπειρά μου (ελπίζω επιτυχημένη…) στην Constanza, μια ποιητική μορφή που αποτελείται από πέντε ή περισσότερες στροφές με τρεις στίχους, η καθεμιά. Κάθε στίχος έχει οκτώ συλλαβές. Οι πρώτοι στίχοι όλων των στροφών μπορούν να διαβαστούν διαδοχικά ως ανεξάρτητο ποίημα, με το υπόλοιπο ποίημα να πλαισιώνει εντονότερα κάθε πρώτο στίχο. Οι πρώτοι στίχοι έχουν δική τους ομοιοκαταληξία, ενώ ο δεύτερος και ο τρίτος στίχος καθεμιάς στροφής ομοιοκαταληκτούν (χωρίς δέσμευση συνολικής ομοιοκαταληξίας).
Το σχήμα ομοιοκαταληξίας είναι: a/b/b, a/c/c, a/d/d, a/e/e, a/f/f.........κ.λπ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
