| |
| | Δεν έχω πού να πάω |  | | | ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ | | |
Δεν έχω πού να πάω, κι εσύ μ' έχεις πεθάνει
αν δεν είχα καρδιά πώς τώρα θα ζούσα;
κι στη σκέψη ότι το είναι μου σε χάνει;
σκοτώνω ό,τι πάντοτε αγαπούσα!
Στους δρόμους σαν ζητιάνα με το φεγγάρι στα μαλλιά
ψάχνω να βρω σημάδια γνώριμα, αληθινά
μετάνοια που ποτέ δεν θα δεχτείς, αλλά θα μετανιώσεις
που κατάφερες μια αθώα καρδιά άσπλαχνα να πληγώσεις
Χτυπάω πόρτες κι ξεσπάω, σε παιδιά κι μεγάλους
οι πόνοι μέσα μου πληγές που αιμορραγούν
κι ας έψαχνε η καρδιά δρόμους άλλους
σε σένα τώρα, οι άτιμοι, γυρνούν
Δεν έχω πού να πάω, λυπήσου με φτωχέ
πάρε με να με ζεστάνεις σε μια τρυφερή αγκαλιά
ξέχασε πώς κάποτε απλά χωρίσαμε
κι κάνε τη βροχή ήλιο ξαφνικά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
