| |
Με τη ψυχή μου μίλαγα, μ` αλήθεια χθες το βράδυ
μου είπε πως κουράστηκε, με τούτο το σκοτάδι.
Ήλιος της είπα θα βγει, ηλιάτορας μεγάλος
όλα θ` αλλάξουνε θα δεις, κόσμος θα έρθει άλλος.
Μου είπε πως πολύ πονά, την φτώχεια δεν αντέχει
της λέω θα` ρθει χαραυγή, έχει η ζωή να δώσει.
Εγέρασα μου είπε πια, θέλω να ηρεμήσω
κοίτα ψυχή μου τη θάλασσα, άστρα να σου μετρήσω.
Μαζί να τα μετρήσουμε, λάμπουν ψυχή μου, κοίτα
ο ουρανός ξαστέρωσε, δεν θα` ναι πάντα νύχτα.
Μου είπε δεν μπορώ, η οικουμένη βράζει
κι` η θάλασσα η γαλανή, νεκρούς ανθρώπους βγάζει.
Πονώ, της λέω σαν και εσέ, μα κοίτα το φεγγάρι
την άνοιξη που έρχεται,τα στάχια του αλωνάρη.
Θέλω πολύ να κοιμηθώ, ξαναπε λυπημένη
κι` εγώ της ανταπάντησα, το νέο δεν πεθαίνει.
Δεν ημπορώ τα νηστικά παιδιά, λέει κι` αναστενάζει
την χάιδεψα, της είπα γλυκά, θ` αρχίσει να χαράζει.
Είπαμε κι` άλλα είπαμε, βγάλαμε τα εσώψυχα μας
κι` είπα λουλούδια του Μαγιού, ψυχή μου τα παιδιά μας.
Αν και γριά σηκώθηκε, και μου χαμογελούσε
τα χέρια της τα άπλωσε, και τα χαιδολογούσε.
Εγέλασε κι` ήρθε Λαμπρή, στα κόκκινα εντύθει
κι` όπως ο καλός Χριστός και κείνη ανεστήθη
3-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
