| |
Στην κατηφόρα πας με φόρα τι να πεις
κυλάς κι απόψε σαν σταγόνα της βροχής
Με πλημμυρίζεις μ' αναμνήσεις που με καίνε
όλες μου οι θύμισες για σένανε λένε
Ένα παράπονο ματώνει απόψε το φεγγάρι
μονάχο του εκεί στην άγρια ερημιά του
Κι εγώ γυρτός στο άδειο μαξιλάρι
τυλίγομαι ο τρελός με τη σκιά του
Τις νύχτες που τρελά σε λαχταρούσα
τρεμόσβηνε τα βράδια η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
ώσπου να φέξει το πρωί,
Κυλούν οι μέρες δίχως νόημα κανένα
με τα φτερά μας κουρελιασμένα
Χτίζοντας όνειρα με σκάρτες λέξεις
σε ποιον παράδεισο μπορείς ν' αντέξεις
Στης αγάπης το παζάρι χάθηκα μεμιάς
ηταν κάλπικο τα ζάρι σαν τα χείλη που φοράς
Τώρα πλέον δεν ελπίζω σπάσαν τα σχοινιά
πίσω πάλι δεν γυρίζω έρωτα φονιά
Τις νύχτες που τρελά σε λαχταρούσα
οι αναμνήσεις μου ραγΐζαν το κορμί
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
ώσπου η μέρα να φανεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
