| |
Ζηλεύω το φεγγάρι που φωτίζει τη θωριά σου,
τον άγριο βαρδάρη που ανεμίζει τα μαλλιά σου,
τη νιότη που κυλά και κελαρύζει στο κορμί σου,
το τριαντάφυλλο που λουλουδίζει στην αφή σου.
Μα πιο πολύ ζηλεύω αυτόν στο πλάι σου που’ χει κουρνιάσει
και με χιλιάδες σ’ αγαπώ τους στεναγμούς σου θα μεριάσει
που σαν κρασί μεθυστικό μες σε μαλαματένιο τάσι
από τα χείλη του γλυκό φιλί θα’ ρθεί να σε κεράσει.
Φλογίζομαι στον πυρετό που πλέον μ’ έχεις ξεπεράσει
και σκόρπισες στο συρφετό που σε ζητώ μα σ’ έχω χάσει.
Ζηλεύω το δρομάκι που ακλουθάει τη σκιά σου,
τ΄ ασίγαστο μεράκι που μεθάει την καρδιά σου
το γελαστό παιδί που ξεχειλίζεις τη στοργή σου,
κάθε γκριμάτσα σου που ζωγραφίζεις στη μορφή σου.
Μα πιο πολύ ζηλεύω αυτόν στο πλάι σου που’ χει κουρνιάσει
και με χιλιάδες σ’ αγαπώ τους στεναγμούς σου θα μεριάσει
που σαν κρασί μεθυστικό μες σε μαλαματένιο τάσι
από τα χείλη του γλυκό φιλί θα’ ρθεί να σε κεράσει.
Φλογίζομαι στον πυρετό που πλέον μ’ έχεις ξεπεράσει
και σκόρπισες στο συρφετό που σε ζητώ μα σ’ έχω χάσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
