| |
Ανέμιζες τον έρωτα στου Αναπλιού τα κάστρα
καθώς ο ήλιος έβαφε τα σπίτια στα μαβιά
οι πρίγκιπες σου τάζανε τον ουρανό με τ άστρα
μα μέθαγες με Μάηδες κι αρώματα βαριά
Η ροδαυγή σου κρέμασε Πλειάδες σκουλαρίκια
κι ο αποσπερίτης κρύφτηκε χλωμός από ντροπή
ανάψανε και φλέγονται τα ταπεινά αρμυρίκια
που σ όλους μας ψευτόταζες φιλιά και προκοπή.
Πως να μερέψει τ όνειρο οι πόθοι και τα πάθη
ας φύσαγαν οι άνεμοι που φέρνουνε δροσιά
και ο Θεός Απόλλωνας ας έβγαζε τ αγκάθι
που πλάι μας σε θέλουμε κυρά στην εκκλησιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
