| |
Φύγανε τα πουλιά στο νοτιά
κι` ερήμωσε η πόλη,
κείνη που ήταν
χίλιους χρόνους
σκεπασμένη
με στάχτη
και σκόνη.
Φύγανε τα πουλιά
κι` απόμεινα μόνη
σε μια γκρίζα πόλη
σε μια γκρίζα σκιά
σε θολό τοπίο.
Κι` όλο μιλώ κι` όλο ρωτώ
που τάχα πήγε η ειρήνη,
ποιος της λέρωσε
το άσπρο της φουστάνι.
Και κλείσαν τα λιμάνια
άδειασαν οι λεωφόροι
δεν μιλάμε πια
δεν μιλάμε.
Αδύναμοι κι` ανασφαλείς
αφήσαμε τη τύχη μας
στων γερακιών!!
τα χέρια,
που κόβουν σαν μαχαίρια
τις ζωές
τις ψυχές
τ` άγονα καλοκαίρια μας.
Κι` απόμεινε η θάλασσα
στεγνή!
στέρεψαν τα ποτάμια
κάηκαν τα σπαρτά
στο κάμπο.
Κάηκαν
τα σιτάρια μας.
Δεν θα θερίσουμε
δεν θα τρυγήσουμε
δεν θα `ρθουν οι μέλισσες
φέτος.
Μικρή ζωή
μισή αναπνοή,
μισό φεγγάρι
ίδιο λυχνάρι.
6-12-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
