| |
Έσταζε άλικο το αίμα,
Απ’ το μαχαιρωμένο αστέρι.
Ήρθες, το πήρες από το χέρι.
Το οδήγησες στ’ ουρανού το τέρμα.
Εδώ στην άκρια αυτή,
Το αίμα σου που στάζει
Θα ποτίζει είπες, της γης το μαζί.
Κάθε μέρα, καλύτερη θα χαράζει.
Χαμηλές ήταν οι πόρτες,
μικρά τα παραθύρια.
Στων ματιών σου τις βόλτες
Του κόσμου γνώρισα χάδια μύρια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
