| |
Ανθρωπολογία - 2
Από τότε που ο άνθρωπος στάθηκε στα δυο του πόδια, σιγά σιγά απέκτησε την ικανότητα της αυτό- αναβάθμισης του (Βιολογική νομοτέλεια). Έτσι με τον καιρό βοήθησε τον εαυτό του να πετυχαίνει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Αρχικά βελτίωσε την ασφάλεια του την εξεύρεση των αναγκαίων όρων διαβίωσης του και την αντιμετώπιση των δυσκολιών και τους φόβους που του πρόσφερε το περιβάλλον. Σ’ αυτή την περιπέτεια του, σχεδόν αμέσως προέκυψαν ορισμένα θέματα και ανάγκες.
Από την αρχή το ανθρώπινο είδος, με την προσαρμοστικότητα που το διέκρινε, καθόριζε τους όρους επιβίωσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων. Αρχικά στην ομάδα – οικογένεια και αργότερα στις μικρές κοινωνίες γεννήθηκε η ανάγκη ενός αρχηγού. Αυτός που θα πήγαινε μπροστά. Ο οδηγός. Ο προστάτης. Παράλληλα προέκυψαν και οι λογής λογής χαρακτηρισμοί. Η διαφοροποίηση των μελών της ομάδας σε καλούς και κακούς (έξυπνους και όχι, πονηρούς και όχι, δυνατούς και όχι, δουλευτές και όχι, ικανούς και όχι ... κ.α) και η οργάνωση. Αρχικά νομάδες, τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί. Μετά με τη γεωργική επανάσταση πόλεις και χωριά γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Αργότερα η βιομηχανική επανάσταση. Πρώτη, δεύτερη και πάει λέγοντας. Σε κάθε περίσταση το πρωτόκολλο όριζε μια κοινωνική πυραμίδα που στην κορυφή της έστεκε ένας αρχηγός. Ο τολμηρός που το ρίσκαρε, ο προβληματιζόμενος που το έψαχνε, ο πονηρός που το εκμεταλλευότανε, ο δυνατός που το επέβαλλε, ο σοφός , ο ενάρετος, ο πολυμήχανος, ο δραστήριος κ.α. Καθένας με τον τρόπο του εντυπωσίαζε το πλήθος ή επιβαλλόταν σ’ αυτό. Οι υπόλοιποι το αποδεχόταν σαν μια αναγκαιότητα.
Ανάλογα με τα προσόντα του Αρχηγού - Μάγου της φυλής - Άρχοντα – Βασιλιά – Αυτοκράτορα – Στρατηγό – Πατριάρχη – Πρωθυπουργό – Δήμαρχο – Ιερέα - Δάσκαλο – Γονέα και κάθε άλλου παράγοντα που εκ της θέσης του μπορεί να επηρεάσει ή να διαμορφώσει καταστάσεις σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα οδηγεί το πλήθος (την κοινωνία) ή τη μονάδα (το άτομο) στην επιτυχία ή αποτυχία. Στην ευτυχία ή δυστυχία.
Από αρχαιοτάτων χρόνων το ανθρώπινο είδος, με βασικό εργαλείο την νόηση του, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις φοβίες και ανάγκες του.
- Η βιολογική επιβίωση ( τροφή , αντίσταση απέναντι στη βία , στέγαση κ.λ.π ) τον οδήγησε σε κοινωνικοποίηση του. Όρισε κανόνες λειτουργίας, και γέννησε την ανάγκη της φιλοσοφικής σκέψης , των κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων. Τα νομίζω του
- Για να αντιμετωπίσει τη βίαιη δράση της φύσης ( φυσικά φαινόμενα, μέρα νύχτα, κόσμος κ.λ.π ) ανέπτυξε την επιστημονική σκέψη Θεωρίες, εφαρμογές, τεχνολογίες . Τα γνωρίζω του
- Στη συνέχεια προσπαθώντας να δώσει κάποια διέξοδο στις μεταφυσικές ανησυχίες του ( Σκοπός της ζωής , θάνατος κ.λ.π) ανέπτυξε τη θεολογία και τις διάφορες θρησκείες. Τα πιστεύω του
Το παραπάνω τρίπτυχο καθόριζε και εν πολλοίς καθορίζει, αυτό που ονομάζουμε Πολιτισμό μιας εποχής. Αυτός με τη σειρά του καθορίζει την ποιότητα της ασκούμενης κάθε φορά κοσμικής εξουσίας και την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων, των πολιτών.
Συνήθως η επιστημονική σκέψη είναι εκείνη που τροφοδοτεί με στοιχεία και ιδέες τον πολιτισμό. Επηρεάζει την φιλοσοφία την θεολογία και εν τέλει την σκέψη και συμπεριφορά των ανθρώπων. Για παράδειγμα, χαρακτηριστικές παρεμβάσεις της επιστήμης που διαμόρφωσαν νέο πολιτισμό αναφέρουμε την Προσωκρατική περίοδο στην αρχαιότητα τον 6ο π.χ αιώνα που βοήθησε τον άνθρωπο να απομακρυνθεί από τον μύθο. Να διαχωρίσει την επιστήμη από τη θεολογία. Να οδηγήσει τους ανθρώπους να αναπτύξουν κοινωνικά συστήματα ( Δημοκρατία Ολιγαρχία κ.λ.π). Μια δεύτερη περίπτωση είναι η περίοδος της Αναγέννησης (16ος-17ος αιώνας Ευκλείδειος χώρος Νευτώνεια φυσική – Εμπειριοκρατία Θετικισμός) όπου ο άνθρωπος συνέδεσε το αίτιο και το αποτέλεσμα αυξάνοντας την αυτοπεποίθηση του και την αίσθηση ότι γίνεται επικυρίαρχος της φύσης τουλάχιστον στον αισθητό κόσμο. Τέλος στην εποχή μας (19ος αιώνας μέχρι σήμερα) και μετά την δικαίωση της κβαντικής θεώρησης του κόσμου ανατρέπονται και αμφισβητούνται βεβαιότητες αιώνων. Νέες θεωρήσεις του σύμπαντος κόσμου που δεν γνωρίζουμε ακόμα που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο. Η εσφαλμένη ταύτιση της επιστήμης με την τεχνολογία και η άποψη ότι η ύλη αποτελεί το υπέρτατο αγαθό στο βωμό του οποίου να θυσιάζεται ακόμα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια τρομάζει. Η αξία της ζωής εκτιμάται με χρηματιστηριακούς όρους. Υπεράνω όλων το χρήμα. Περί ψυχής ούτε κουβέντα! Η εποχή μας ολοένα προσομοιάζει με την εποχή των δεινοσαύρων και με στοιχεία υπερβολής που οδηγούν συνήθως σε αδιέξοδα. Τον θάνατο ή την ανακύκλωση του πολιτισμού μας; Και ποιος ξέρει τι θα δουν τα μάτια μας ακόμα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
