Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Φοβοῦ τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον…
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φοβοῦ τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον…
 
Φοβοῦ τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον…

Γηράσκω διδασκόμενος αεί, σκέψου και νυν,
ξέροντας και λιγότερα –νεότερος– αμήν!
Πρεσβύωπας, αδιάκριτα, τα γράμματα κοιτώ,
αδυνατώντας εύκολα γνώσεις να αποκτώ.

Ανίκανος στη μάνικα, μόνο να κατουράς
μπορείς στα ‘γδόνταφεύγα σου κι ας είναι ο παράς
στη τσέπη σου υπέρμαχος πολλών σου αναγκών,
που δεν μπορούν να πράττονται π' ως είσαι σαν απών.

Τη βακτηρία μου εμπρός πηγαίνοντας κρατώ
γιατί αδυνατώ εγώ αλλιώς να περπατώ.
Τα μάτια μου τα πονηρά κοιτούν τίς κοπελιές
και θα ‘θελα να έκανα μαζί τους αγκαλιές.

Τον έρωτα αν κέρδιζα στη μάχη των μαχών,
που μόνο θα κατάφερνα με κάνα δι’ ευχών…,
με θάματα δε γίνεται σε τούτη δω τη γη,
με τάματα, να δέομαι, γι’ αυτή μου την πληγή,

εκτός που αν ο διάβολος μ’ ανδρώσει το κορμί
δίνοντας στο στειλιάρι μου αέναο ορμή,
μα την ψυχή μου παίρνοντας όταν αυτή θα βγει,
για να την στείλει κόλαση, μαύρη πριν την αυγή.

Το πεπρωμένο πάντοτε το γήρας το πτοεί.
Συμβόλαιο υπέγραψε και μόνο εννοεί:
Φοβού το γήρας π’ έρχεται με πόνους που τρυγούν
που όπως είναι πάντοτε επάνω σου θα βγουν.

Γι’ αυτό λοιπόν ξεκόλλησα, να μην ενθαρρυνθώ
που δε θα δω στο γήρας μου ολίγον να ανθώ.
Παρά μονάχα ηχηρή συμπόνια πουθενά
που πάνω μου αδιάφορη δε με ξαναγεννά.

Φοβού το γήρας π’ έρχεται με τυμπανοκρουσίες (!)
τής πρώην σου νεότητος τηρώντας απουσίες,
στα τότε κατορθώματα νέος που είχες πράξει,
που τώρα που τα σκέφτεσαι σε έχουνε ταράξει!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η κότα έκανε τ’ αυγό, ή το αυγό την κότα; – Ο κόκορας το έφερε˙ δε φόραγε καπότα
 
Μαυρομουστάκης
12-01-2024 @ 08:49
Ωραία μας τα λες
χωρίς υπερβολές
το διάβασα δυο, τρεις φορές
και μου 'δωσαν τροφή
στα γηρατειά σου οι αναφορές
κι έγραψα τούτο στο χαρτί...


Μεταξύ άκμονος και σφύρας
όλ' οι ζώντες θα βρεθούν
όταν φτάσουνε στο γήρας
μα γι' αυτό να μην πενθούν.

Κάποιοι φεύγουν πριν τα νιάτα
άλλοι σ' άνθιση πλατιά
τα μωρά που πάνε άτα
ποια θα δουν τα γηρατειά;

Μία είν' η αφετηρία
τυχεροί, σας λέω αυτό
κι ας κρατάνε βακτηρία
όσοι φτάσουν τα εκατό.
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-01-2024 @ 10:11
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
12-01-2024 @ 10:16
έ ξ ο χ ο Γιάννη!

ο χρόνος λένε ο εχθρός
κι η γη, που μας βαραίνει
προσωρινοί εν τη ζωή
μικροί και πονεμένοι

Καλή χρονιά !

koyloykakoselias
12-01-2024 @ 11:10
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: καλημερα Γιαννη. Ισχυει για ολους. Υμνος θα γινει.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο