| |
| | Το ποίημα (δες πως θα κατά(π)λήξει…) |  | | |
Το ποίημα (δες πως θα κατά(π)λήξει…)
Το ποίημα δε ψάχνεται, σε ψάχνει και σε βρίσκει
και θέλει απ’ το χρόνο σου, χρόνο να αναλίσκει.
Και δε ποιεί με πίεση αν δεν κρατείς ορέξεις.
Συμπλέει με τίς τάσεις σου μέχρι που συ να τρέξεις
σιμά και στο κατόπι του να το υπηρετήσεις.
Να γράψεις με τούς στίχους σου ορθές από κυήσεις,
εικόνες κι απανθίσματα με ρίμες σαν μετάξι,
απ’ τής χαράς τίς συνχαρές– να θέλει να πετάξει.
Λοιπόν μ’ αυτό το ποίημα μού λέει πως δακρύζει,
απ’ τις στροφές που διάβασε με δέος π’ αντικρίζει.
Μου κάνει δε και πρόταση εμείς να παντρευτούμε,
πολλά μαζί ποιήματα παιδιά μας να χαρούμε
σαν έρθουνε στη γέννηση αυτού τού έρωτά μας
που και οι δυο περιχαρείς θα τα ‘χουμε κοντά μας.
Νομίμως παραχθέντα δε κι απ’ έρωτα βγαλμένα,
και όχι σαν κωλόπαιδα «δια νόμου» παραγμένα.
=====================================
Το πόνημά μας σύμβολο, μού λέει, κι ήθους πράξη,
έρχεται τώρα να πτοεί και βάζοντας μια τάξη,
στα εν τω οίκω τής Βουλής επί των ψηφισμάτων,
που καρτερούν ανώμαλοι για όλα τα παιδιά των.
Αφού, εάν θα ψηφιστεί, ανοίγουνε οι πύλες
ν’ αρπάξουν όσα θες παιδιά να επιφέρουν νίλες,
μ’ αυτό τ’ αηδιαστικό και νοσηρό τους πνεύμα,
που είναι παγκοσμίως δε, σαν τής ΔΕΗ το ρεύμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Η κότα έκανε τ’ αυγό, ή το αυγό την κότα; – Ο κόκορας το έφερε˙ δε φόραγε καπότα | | | |
|
πετροπαιχνιδιάτορας
14-01-2024 @ 00:44 | Ωραίος,όντως έτσι συμβαίνει : το ποίημα - αν είναι ΠΟΙΗΜΑ- έρχεται και σε βρίσκει,έτοιμο,"γραμμένο" θαρρείς από πολύν καιρό (χρόνια πριν?αιώνες?),κι εσύ απλώς το ..καθαρογράφεις,έτσι ώστε να μπορεί να διαβάζεται πλέον απ' τον πασαένα.
Για το άλλο δε που αναφέρεις,ένα θα πω : είμαι "ανοιχτός" σ' ό,τι ανθρώπινο,όλα "συγχωρούνται" κι επιτρέπονται σε κάθε θνητή ύπαρξη ,γιατί η επίγνωση της θνητότητας δεν είναι παίξε - γέλασε,είναι μεγάλο βάσανο,τρελαίνει/αποσυντονίζει/αποδεκατίζει,αλλά :
1. παιδί σε σπίτι με δίχως μάνα / είν' εκκλησάκι χωρίς καμπάνα (που λέει κι ένα τραγούδι του Μπιθικώτση)
2. η φύση,ο ένας και μοναδικός υπαρκτός Θεός δηλαδή,που νοιάζεται και φροντίζει για των πλασμάτων τ' αυγάτεμα (=ζωή) ,έφκιασε τα κορμιά έτσι ώστε να "κουμπώνει" το αντρικό (κορμί) με το γυναίκειο (κορμί),με σκοπό πάντα τ' αυγάτεμα ,ξαναλέω.Αντρικό μ' αντρικό κορμί,ΔΕΝ "κουμπώνουν".Ούτε,γυναίκειο με γυναίκειο.Σμίγουν ναι,η απόλαψη είναι προσωπικό κι ιερό ζήτημα του καθενός,και σεβαστό κι αποδεκτό,αλλά ΔΕΝ "κουμπώνουν".Δεν "κουμπώνει" ..βουνό με βουνό,μηδέ ..κάμπος με κάμπο. | | heardline
14-01-2024 @ 00:51 | Ουσιαστικό η ποίηση, θηλυκό τής τέχνης και για τον έρωτα.
Το ποίημα αρταίνεται δι' εγκρίτου υλικού.
Νηστείας συνεχόμενης μακράν που διαρκεί.
Και είναι τα στιχάκια της, δε, γένους θηλυκού,
μη και μάς πουν ανώμαλους, γιατί μάς αδικεί...
Χαχαχαχα | | πετροπαιχνιδιάτορας
14-01-2024 @ 01:02 | Σωστός πάλι! Την παίζεις στα δάχτυλα !!!
(τη ρίμα) ::up.:: | | heardline
14-01-2024 @ 01:05 | Πετροπαιχνιδιάτοτα (που τ' όνομα μ' αρέσει),
όλοι οι ανώμαλοι παν να μάς βάλουν φέσι.
Κι εγώ το συμφωνώ μ' εσέ, μα όχι και παιδιά.
Αυτό δε θα δεχθώ ποτέ. Μού σφάζουν την καρδιά.
Εκτιμάται η παρουσία σου εδώ μέσα.
1ος εγώ, πιστεύω, το υπογράφω!
| | heardline
14-01-2024 @ 01:10 | Ας είναι να την παίζω...και;
Την ρίμα κι ότι άλλο...
Αλλά δε θέλω το πλακέ
τέτοιο να 'χει σινιάλο...
Χαχαχαχαχα (Κι εσύ παίζεις την ρίμα σε μπάσα και σε πρίμα!)
| | koyloykakoselias
14-01-2024 @ 11:12 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα. Ποιος θα το φανταζοταν οτι και...ο κ...καποτε στην ερημη τουτη χωρα θα εσερνε οχι ενα καραβι μονο, αλλα εναν λαο. Για τα περι υιοθεσίας με τρελλενουν...μου προκαλουν ακομη περισσότερη αηδια. Αν σταματησουν εκει...και δεν ζητησουν αργοτερα και κατι αλλο...και παει λέγοντας. Με τους ανωμαλους, ποτε δεν ξερεις τι σου ξημερωνει, πολυ περισσότερο σε σχεση με τους αλλους. | | inokrini
21-01-2024 @ 01:42 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
