| |
| | Ο χαμός του πατέρα |  | | |
Ο θάνατος του πατέρα στέκει στο παράθυρο και βγαίνει στο κενό ντυμένος στα λευκά.
Τα παιδιά του, διασχίζουν τους δρόμους ενώ η σφαίρα της γης περιστρέφεται στα μάτια τους.
Κοντεύουν να σκάσουν αλλά δεν κλαίνε χαμογελούν, είναι έτοιμοι να φύγουν.
Το ποτήρι του πατέρα με νερό έμεινε στο τραπέζι της ολονυκτίας, κανένας δεν τ' αγγίζει,
το σακάκι του κρεμασμένο πίσω από την πόρτα βαραίνει ακόμη περισσότερο, κανένας δεν τ' αγγίζει κι αυτό, περιμένουν να επιστρέψει μήπως το χρειασθεί, δεν είναι σύμβολο,
δεν είναι αέρας, είναι η αγάπη κι ο σεβασμός. Η μητέρα κρατά τη μνήμη του πατέρα
με κόκκινα μάτια στο ημίφως των κεριών. Η μνήμη αναιρεί τα βλέμματα κι οι πεταλούδες
που ήταν καρφιτσωμένες με καρφίτσες στα κάδρα ζωντάνεψαν και θέλουν να βγουν
έξω από το τζάμι, η ψυχή του πατέρα μ' αυτές θ' ανεβεί ψηλά στον προορισμό της.
Η σκιά του πατέρα διαλύεται στην ατμόσφαιρα, κατοικεί στις λευκές μάζες του γαλαξία,
η μάνα των παιδιών και τα παιδιά του πατέρα σκάβουν τον τάφο του στην καρδιά της γης.
Θεσσαλονίκη 24 Γενάρη 2024
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αλκίνοος | | | |
|
**Ηώς**
24-01-2024 @ 10:55 | πολύ καλό! | | Κων/νος Ντζ
24-01-2024 @ 11:57 | Η σκιά του πατέρα διαλύεται στην ατμόσφαιρα, κατοικεί στις λευκές μάζες του γαλαξία,
η μάνα των παιδιών και τα παιδιά του πατέρα σκάβουν τον τάφο του στην καρδιά της γης.
Δύναμη!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
