| |
Σα καπετάνιος, δίχως άλλο στο σκαρί μου,
έχω σαλπάρει και πλανιέμαι στο καιρό,
με ένα πλοίο δυνατό συνοδοιπόρο,
όλα τα κύματα μαζί του προσπερνώ.
Και τώρα που ‘μαθα τις θάλασσας τους τρόπους,
πως να αρμενίζω δίχως φόβο απ’ το κατάρτι,
θέλω και σ΄ άλλους να τους δείξω,
το θησαυρό…
Πάνω στο χάρτη!
Μα ο καθένας με δική του ευθύνη ας πάει,
με το σκαρί που αυτός, ο ίδιος, θα το χτίσει,
έτσι πορεύεται νομίζω ο καθένας,
αν θέλει κάποιο θησαυρό να αποκτήσει.
Απ’ τα λιμάνια αυτά, τα ίδια, σαν περάσουν,
μην ξεχαστούνε στα πολύχρωμα στολίδια,
αφήνουν πίσω τους τους ναυτικούς τα πλοία,
κι είναι στο τέλος η μεγάλη προσδοκία…
Κι απ’ τις σειρήνες… Μακριά, κάλιο να μείνουν,
αλλιώς ας έχουν τα αυτιά καλά κλεισμένα…
Είναι τα κύματα μεγάλα που θα έρθουν,
έχε το νου σου πάντα εκεί ένα προς ένα…
Τους υφάλους να προσέχεις όταν φτάνεις,
κάποια μικρά μπορούν, βουλιάζουν και μεγάλα,
για αυτό το νου σου,
προσοχή,
σ’ αυτό και τ’ άλλα…
Ό θησαυρός… Το πιο πολύτιμο που υπάρχει,
μία πυξίδα, δείχνει ό,τι εσύ ανάζητας,
με το σκαρί που έφτιαξες… (Αυτό είναι το μέσο)
Μπορεί να πας,
όπου αγαπάς!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
