| |
Το κορμί σου ανιχνεύω
με το βλέμα του αγρίου
σαν ηφαίστειο καυτή σε μαντεύω
με τη μανία αδάμαστου θηρίου
Δίχως ανάπαυλα θέλω να ρουφώ
το σαρκώδες των χειλιών σου
φίλτρο και ξόρκι φλογερό
τ'αφιόνι των φιλιών σου
Δεν χορταίνει αυτο το τέρας
κι όλο ζητάει το χυδαίο χάδι
που ραγίζει σαν όνειρο της μέρας
το ασύστολο σκοτάδι
Δεν σβήνει ούτε τη πείνα ούτε τη ντροπή
καβαλάρης και με ρομφαία νικητής
κι αν φανερώνεται η αλήθεια του η ψυχρή
γνωρίζει και τις παγίδες της μυστικής συγκομιδής
Μα φτάνει πια λόγια μάταια και τριμμένα
μπαίνω στο χορό του γλεντιού μου
νηστικός ,χαμνός με φρένα σκισμένα
να λυτρώσω πια τον ήρωα του μυαλού μου
Έκθαμβος σαν κοιτάζω εντός σου
όλα μέσα σου είναι αγγελικά
ευφραίνομαι, μεθυστικός ο θησαυρός σου
πάνω σε σεντόνια ποτισμένα ευωδιά
Αξίζει αλήθεια,ανάμεσα απ'τη μπόρα
να ορμάω στο λιγωμένο σου κορμί
κι όλος μαζί τεράστιος τώρα
να βυθάω σαν ευλογία στη γή
Στο παραλήρημα μου τον ίλιγγο πνίγω
καλούπι γυμνό,φτιαγμένο με κόγχες και ρωγμές
με γεύση παράξενη την αφή μου σμίγω
γυρεύω κοχύλια σε κοίτες γλυπτές
Μεγαλώνω να βρώ τα μονοπάτια
του καιρού, του τόπου του γυρισμού
στη σκιά βγάζω έξω τα μάτια
να δώ την άκρη του γκρεμού
Σε τούτο τον τόπο θα ριζώσω
με τύλιξε στο ρέμα του και με πήγε πιο πάνω
μιά και τη μοίρα δεν μπορώ πια να σκοτώσω
ας μείνω εδώ που τον έρωτα φτάνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
