| |
Ένα πονεμένο ζώο
με όψη ανθρώπου,
κοιμάται σε ένα πάρκο,
ταΐζει τα αδηφάγα περιστέρια
βγάζοντας από την τσέπη
λίγα ψίχουλα που περίσσεψαν,
αναλογίζεται και αμφισβητεί
αν είναι η αρτιότερη δημιουργία
του δημιουργού.
Μετά τη βροχή η νύχτα κατακάθεται
σαν μαύρο σύννεφο που ρίχνει μελάνι
στα σπλάχνα της πόλης.
Από το βουνό φρέσκος άνεμος φυσά
και ανακτά την προσδοκώμενη νοσταλγία
του τοπίου που κοιτάζω αυτή τη στιγμή
που θα διατηρήσω από σήμερα
μαζί με την πικρή γεύση μιας απώλειας.
Εδώ στέκομαι στην πλώρη
και κλείνω τα μάτια
για να δω καλύτερα,
απομνημονεύοντας το τοπίο
που θα παραδώσω στο παρελθόν.
Θεσσαλονίκη 17 Φεβρουαρίου 2024
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
