| |
δεν ανταλλαξαν λογια βαρια πανω στα νευρα τους
εκεινη δεν κουλουριαστηκε στο κρεβατι με σβυστο το φως
εκεινος δεν πηρε το αμαξι για οπου τον βγαλει ο δρομος
δεν περασαν ωρες μερες
δεν περασε μια στιγμη που να μην την βγαλει απο το μυαλο του
δεν μισησε τον εαυτο της που τον αγαπουσε ακομα
δεν κρυφτηκαν πισω απο τους πληγωμενους τους εγωισμους
δεν επαιξαν τους ρολους τους μεχρι τελους
οι θεατες δεν χειροκροτησαν
η αυλαια δεν επεσε
δεν ηταν μια ιστορια με ασχημο τελος
εκεινοι δεν ξαναβγηκαν να υποκλιθουν
σε λιγο δεν θα γελουσαν και δεν θα επιναν κρασι στα καμαρινια
δεν θα εβγαιναν για φαγητο
δεν θα γιορταζαν το περας των παραστασεων
κι η ιστορια δεν θα καταχωνιαζοταν στο χρονοντουλαπο της ιστοριας
μεχρι καποιος να την ανακαλυψει
δεν εγιναν ολα αυτα
ας προσποιηθουμε πως τιποτα δεν συνεβει
η ζωη δεν γινεται τεχνη
η τεχνει δεν κρυβει μεσα της ζωη
κι υστερα απο τοσες αρνησεις
απαραιτητες για να ξεχωρισεουν απο τον σωρο
μια καταφαση
που το μυαλο σαν φαλαινα θα εξωκειλει
αν δεν την βρει
ο ηλιος θα ξαναβγει
και θα στεγνωσει τα υγρα φυλλα
κι οι εραστες θα χουν αλλη μια ευκαιρια
μακρια απο τα φωτα
την βιτρινα
μακρια απο τους τοξικους εαυτους τους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
