| |
Κρυστάλλινο απόψε το φεγγάρι
Στη θλίψη μου να ρίχνει σταλακτίτες
Βαρκούλα για την άβυσσο σαλπάρει
Επάνω της φορτώνω όλες τις πίκρες...
Κρυστάλλινα τα μάτια σου.. και πέφτω
Τα βάθη να μετρήσω της ψυχής σου
Σε νιώθω.. κι ηδονίζομαι.. κι αντέχω
Και γίνομαι ιχνηλάτης της σιωπής σου...
Απόψε μη μιλάτε !.. τι ανασαίνω
Δυο νότες που στα χείλη του βαστάει
Ικέτης στην Πανσέληνο προσπέφτω
Ν' ανθίσει τριαντάφυλλα του Μάη...
Να ντύσω ροδοπέταλα το σπίτι
Με δάκρυ είν' οι τοίχοι ποτισμένοι
Μια νύχτα.. σαν την Άνοιξη να ζήσει
Κι ας είσαι, αχ Σελήνη, παγωμένη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
