| |
Ποιος μοιράζει την αθανασία
καιρός δεν ειναι για σπατάλες
τα ξόρκια της κι αν άρχισε η φαντασία
τέφρες την ανεμίζουνε κι αιθάλες
Τώρα ταράχθηκε ο ζυγός
η μέρα σαν πούπουλο αβαρής
ποιος της ζωής ο χορηγός
ποιος τιμωρεί τη μοίρα της ψυχής
Δουλεύει η αλχημεία
κατακλυσμός κάθε ιδέα πονηρού
βαριοστολίζεται η νύχτα πιά δεσμία
στα ονείρατα του καημού
Μέγερα που τριγυρίζει η θλίψη
δεν δέχεται ψιθύρους εξαγοραστικούς
δεν δέχεται μήτε κατάρα μήτε τύψη
παρα μονάχα κάποιους μικρούς συμβιβασμούς
Τώρα είν'εύκολο να ρίξεις το τραγούδι
βαμμένο με υδρομέλι και γλυκό κρασί
σαν το ολοεύωδο αδρό λουλούδι
σαν τη λαχτάρα που ζητάει να βγεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
