| |
Μόνος του κανείς δεν ζεί
Δύο χείλη γλυκά φυλακή μου
σού χαρίζω κι΄εγώ το φιλί μου...
Καί ψάχνω να πάρω το δικό σου
προσπαθώ να μπώ στ΄όνειρό σου...
Και ψάχνω να πάρω το δικό σου
προσπαθώ να μπώ στ΄όνειρό σου.
Μόνος του κανείς δεν ζεί
ούτε τα άγρια θεριά
με την αγάπη μας μαζί
έτσι προστάζει η καρδιά.
Ο κόσμος τριγύρω μου αλλάζει
συχνά άν πονάω δεν πειράζει...
Σε θέλω πάντα στην αγκαλιά μου
γιά εσένα κτυπά η καρδιά μου...
Σε θέλω πάντα στην αγκαλιά μου
γιά εσένα κτυπά η καρδιά μου.
Και οι μέρες περνούν και τα βράδυα
έχεις διώξει μακριά τα σκοτάδια...
Πλημμυρίζει με φώς η ζωή μου
έγινες ανάσα και πνοή μου...
Έγινες ανάσα και πνοή μου
πλημμυρίζει με φώς η ζωή μου.
Μόνος του κανείς δεν ζεί
ούτε τα άγρια θεριά
με την αγάπη μας μαζί
έτσι προστάζει η καρδιά.
Και άν η καρδιά μου σε παιδεύει
ο χρόνος πιά όλα τα γιατρεύει...
Μα είναι ατέλειωτος ο πόνος
γιά εκείνον όπου είναι μόνος...
Μα είναι ατέλειωτος ο πόνος
γιά εκείνον όπου είναι μόνος.
Καί όταν φανεί κάποιο γινάτι
της αγάπης είναι το αλάτι...
Μόνος του δεν ζεί πλέον κανένας
είμαστε κρίκοι ίδιας καδένας...
Είμαστε κρίκοι ίδιας καδένας
μόνος του δεν ζεί πλέον κανένας.
Μόνος του κανείς δεν ζεί
ούτε τα άγρια θεριά
με την αγάπη μας μαζί
έτσι προστάζει η καρδιά...
Με-την-α-γά-πη-μας-μα-ζί
έ-τσι-προ-στά-ζει-η-καρ-διά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
