| |
πίσω απο του μύθους και τα προσωπεία
ζεί η άτρωτη ψυχή μοναχή της
την βλέπω που επιμένει στην αθανασία
κι αναζητάει την αναλαμπή της
τώρα πια δεν τρέμει στην κρίσιμη στιγμή
χαμογελάει για την παράξενη μου μοίρα
και με παέι εκεί όπου του στίχου σου η μουσική
για να δώ του έρωτά σου την εκατόφυλλη σπέιρα
τα όνειρά μου ρυθμίζει,είναι αλήθεια,με υφάδι
να μην έχουν άκρη,τέρμα και κατάληξη
απο τις λέξεις που σου γράφω αυτό το βράδυ
θα γνωρίσω κάποτε κάποια άλλη σου άνοιξη
με τρυφερότητα και φρικαλέα ταχυκαρδία
υφαίνω κιόλας εύλογα και ρωμαλέα
του φιλιού και του χαδιού μου μια τέτοια κουστωδία
στου κορμιού σου τα μύρια ξέχωρα κι ωραία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
