| |
Έρημο φαίνεται το σπίτι μα δεν μένει άδειο τα βράδια
Οι πόρτες σφαλιστές δεν εμποδίζουν κίνηση κρυφή, μες στα σκοτάδια
Οι τοίχοι του είναι πάντα ξέχειλοι με έρωτα για σένα
Σελήνες ποτίζουν τους εξώστες με φίλτρα μαγεμένα
Ύπνοι το γεμίζουν μ’αστέρια και ταξίδια μακρινά
Αυγές χαιδεύουν παράθυρα και βλέφαρα μισανοιχτά
Σε προσμένουν οι ψηλές πολυθρόνες ,οι σκονισμένες σάλες
Το βλέμμα του τυφλού που σέρνεται σε μοναξιές μεγάλες
Τα κατώφλια αναδίδουν συγκίνηση αναμονής
Σου τραγουδάνε κάποιοι στιχοι απ’τα κοχύλια της ψυχής
Με χίλια νεύματα σε καλωσωρίζουν γνώριμες φωνές
Ροδόσπαρτα ριπίδια ανοίγουν υποκλίσεις αυλικές
Άσε τα χρόνια στις κρεμάστρες της εισόδου σαν ντύματα κουρελιασμένα
Ξέμπλεξε απ’τις κουρτίνες και τα κλίφια νήματα αρχισμένα
Κρύψε στα ντουλάπια τις δήθεν αναμνήσεις
Μες στα συρτάρια πένθη και λάθη και χαμένες συναντήσεις
Έμπα σε κάμαρες που σμίγουν τώρα φιλιωμένες
Κάπου,γύρω κι εντός σου σε νέα διάσταση ,θάναι αγαπημένες
Πάνω απ’τον κατακλυσμό του αμείλιχτου καημού
Έπαλξη κι ορόσημο σου φυλάγουν εναντίον του καιρού
Ψηλάφισε με παλάμες ανοιχτές την προσδοκία
Θυμήσου την λαμπρή του έρωτα κυριαρχία
Και χάρισε την άφθαρτη αγάπη και στοργή
Στη ύπαρξη που στο σπίτι σε προσμένει,αδέσποτο κορμί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
