| |
| | Η νέα τάξη πραγμάτων |  | | |
Τούτη εδώ η εποχή, τα πάντα καταγράφει
Κι ότι ξεφεύγει απ΄ τη γραφή, σίγουρα βγάζει μάτι
Οι καιροί που διανύουμε αρνούνται τη μονάδα
Και αν απειλεί το σύστημα, τη ρίχνουν στον Καιάδα
Χαπάκια τη ποτίζουνε, τη τάξη μη χαλάσει
Και δεν ενδιαφέρονται, τι κρύβει τούτη η στάση
Με βιάση κι επιδερμικά, ζούμε το κάθε πράγμα
Κι αστέρια ετερόφωτα μας θέλουνε συνάμα
Πού χρόνος περισυλλογής , πού χρόνος ηρεμίας
Κι αν θέλεις να διακριθείς, γλύφεις μετά μανίας
Κι εκεί μέσα στο τρέξιμο και τ΄ άγχος της καριέρας
Η ύλη είναι βάλσαμο κι απόλαυση της μέρας
Αυτή γεννά συνήθειες, αντίθετες στη φύση
Που χάρισε στον άνθρωπο, καρδιά για ν΄ αγαπήσει
Δεν έχει χώρο η καρδιά, και χρόνο ν΄ αγαπήσει
Ευτυχώς που υπάρχει η ματιά, έρωτα να χαρίσει
Μα όταν σβήσει ο έρωτας, η αγάπη είναι στη δύση
Και η ψυχή δε λαχταρά, εκπλήρωση να ζήσει
Οι ψυχές είναι εμπόδιο, στα νέα δεδομένα
Γι αυτό μη τις σκοτίζετε, και ψάχνουν στα χαμένα
Τα πάντα έχουν σχεδιαστεί μ΄ ακρίβεια και πένα
Εφρόντισαν πολύ γι αυτό, άλλοι χωρίς εσένα
Το κάτι διαφορετικό, δύσκολο να υπάρξει
Το έσβησ΄ απ΄ το χάρτη της, η Νέα παγκόσμια Τάξη
Κι εσείς ψυχές αδύναμες, έχετε πλέον σβήσει
Ύλη είναι ο άνθρωπος, μόνο γι αυτή θα ζήσει
Αν συ ΄σαι μια εξαίρεση, κι η ύλη δε σε χορταίνει
Η τέχνη και η μουσική, ψυχούλες ανασταίνει
Νόημα παίρνει η ζωή, η χαρά γεννά ελπίδα
Και η ανήσυχη ψυχή βλέπει μια ηλιαχτίδα
Το χρόνο, τις συγκρούσεις μας, αν δεν διαχειριστούμε
Με ψυχικά προβλήματα στο σπίτι θα κλειστούμε
Το άγχος κι η εξάντληση, θα είναι η αμοιβή μας
Και η χαρά των αλλωνών, η λύπη η δική μας
Όσοι το σύστημα τιμούν, και τούτο δεν γνωρίζουν
Μισούν του άλλου τη χαρά και με χολή την κρίνουν
Ζητούν επιβεβαίωση, μέσα από το κοπάδι
Και κάθε διαφορετικό είναι γι αυτούς σκοτάδι
Θαρρούν πως το αλλιώτικο, δεν πρέπει να υπάρξει
Το βλέπουνε σαν απειλή, το γνώριμο ν΄ αλλάξει
Γι αυτό και πάντα προσπαθούν, διάγνωση να βγάλουν
Και το χαμένο πρόβατο, στη στάνη να το βάλουν
Του δίνουν ψυχοφάρμακα, για να το συνετίσουν
Αφού κι οι ίδιοι άλλωστε, μόνο μ΄ αυτά θα ζήσουν
Υπάρχουν όμως και αυτοί που ζουν για να υπάρχουν
Γι αυτό καθώς βαδίζουνε και καμιά στάση κάνουν
Δέχονται το αλλιώτικο, δίνουν και παίρνουν κάτι
Και στην ισορροπία τους, δίνουν μεγάλη βάση
Ξέρουν ότι δεν γίνεται, ν΄ αλλάξει η Νέα Τάξη
Γι αυτό καθώς ακολουθούν, κάνουν και καμιά παύση
Ρωτούν το μέσα εαυτό, τι έχει και φαλτσάρει
Κι όταν αυτός αποκριθεί, κινούν στο δρόμο πάλι
Κανείς δεν πρέπει ν΄ αγνοεί, της ύλης την αξία
Όμως θα πρέπει κι η ψυχή να βρει ισορροπία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
silmariel
11-10-2006 @ 15:07 | ::up.:: χωρις λογια... ::yes.:: | | MARGARITA
11-10-2006 @ 15:16 | Σαν καταιγίδα σαρώνει....αληθινό....ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί που ρωτούν το μέσα εαυτό..... | | CHЯISTOS P
11-10-2006 @ 15:17 | Ριξε τους κεραυνούς σου Καταιγίδα . Μπουμπούνισε τους άτιμους ! | | ~ Εφυγα ~
11-10-2006 @ 16:26 | Δικός μας άνθρωπος!!!! Εύγε!!! | | agrampeli
12-10-2006 @ 07:39 | Αν συ ΄σαι μια εξαίρεση, κι η ύλη δε σε χορταίνει
Η τέχνη και η μουσική, ψυχούλες ανασταίνει
Νόημα παίρνει η ζωή, η χαρά γεννά ελπίδα
Και η ανήσυχη ψυχή βλέπει μια ηλιαχτίδα
πολύ ωραίο | | Helene52
14-12-2007 @ 15:23 | Δεν έχει χώρο η καρδιά, και χρόνο ν΄ αγαπήσει
Ευτυχώς που υπάρχει η ματιά, έρωτα να χαρίσει
Μα όταν σβήσει ο έρωτας, η αγάπη είναι στη δύση
Και η ψυχή δε λαχταρά, εκπλήρωση να ζήσει ::yes.::
Πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: | | Ναταλία...
15-12-2007 @ 01:38 |
Υπάρχουν όμως και αυτοί που ζουν για να υπάρχουν
Γι αυτό καθώς βαδίζουνε και καμιά στάση κάνουν
Δέχονται το αλλιώτικο, δίνουν και παίρνουν κάτι
Και στην ισορροπία τους, δίνουν μεγάλη βάση
πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
