| |
μ'ένα βελόνι, χώμα και νερό
πλάθω λέξεις το λυγνό σου σώμα να σκεπάσουν
και με το χίονι που όσο λευκό κι αν φαίνεται
μέσα του καίει όπως καίει η φωτιά
και 'γω στιβάδα το κάνω για να πέσω
και να καώ και να καώ για να σ'αντέξω
και τον καμένο πόνο ν'απαλήνεις
σαν το νερό που σβήνει τη φωτιά
και σαν τον άνεμο που φύλλα παρασέρνει
και σαν βροχή που σκιάζει τα πουλιά
και απαλά απαλά στο χώμα ν'ακουμπήσω
με το νοθρό σου χρώμα να μπογιατίσω
τις μέρες που πέφτω για να ονειρευτώ
χρώμα να έχουν απ'το δικό σου ουρανό
και σαν καπνός μπροστά μου να πετάεις
να σε φουμάρω να σε φυσάω συνεχώς
τη γλυκιά σου ομορφιά να αναπνέω
να σε κοιτάω να σε κοιτάω και να χάνομαι στο φώς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
