| |
Η μερα που χαραζει
σαν ξυραφι σκιζει την σκοτεινια
του χθεσινου καλοκαιριου
φωτιζει τον νιο χειμωνα
που σαν εντελβαις ανοιγει
στον παγο των παρελθοντικων χρονων
ενω ο ανεμος λυσσομαναει
τρυπωντας τις θολερες σκεψεις
θολωνοντας το τζαμι της ταφοπλακας
ενω λιγο λιγο το μαρμαρο
συνθλιβεται απο το παγωμενο φως
που στα κοκκαλα κοιμαται
απο το εσωτερικο
απο το ζεστο μεδουλι
που με δυναμη
σαν χειμαρρος απο αιμα
σαν κραυγη μανας
ζηταει να βγει ξανα στον κοσμο
να ξεχυθει
να χαρει ο,τι εχει στερηθει
να ορμησει στο απειρο και
επιπολαια να χαθει
να ξαναβρει τον δρομο
να τον χασει χωρις αφορμη.
Ο χειμωνας του καλοκαιριου περναει
και το κρυο με φορα
παρασερνει το παρελθον
το κανει μια τσαλακωμενη χαρτινη μπαλα
που πετιεται απο το παραθυρο του μελλοντος
και σκαει με δυναμη στο χιονι
σκορπιζοντας το γυρω γυρω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
