Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Καραβάνι η ψυχή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καραβάνι η ψυχή
 Τόσα χρόνια,χαμένα στα καραβάνια και στους αργυραμοιβούς...
 


Με τραβούσε η έρημος στο φως του φεγγαριού,
κάτι που έψαχνα,κάτι που περίμενα
πολύβουα όνειρα που τυραννούσαν τις νύχτες μου
σαν καραβάνια που έφευγαν το ένα μετά το άλλο
και σήκωναν σύννεφα σκόνης,σα να φύσαγαν οι άνεμοι της ερήμου
και θόλωναν τα πάντα...
Και μια μελαγχολία,χωρίς αιτία,που έσφιγγε σαν αρρώστια την ψυχή
Στη μέση μιας όασης,έβλεπα το ξάσπρισμα του ορίζοντα
Η πύλη του ουρανού έτριζε και τα φύλλα του άνοιγαν
σαν άγριο ηλιοτρόπιο που περίμενε την ανατολή
Τυλιγμένη τον μανδύα της σιωπής αφουγκραζόμουν τους ήχους του ανέμου
Άκουσα τον καλπασμό σου,μύρισα στον αέρα την ανάσα σου.
όλα τα μπαχάρια και τ'αρώματα της Ανατολής κουβαλούσε μέσα της
Φεγγάρια έκανες να φτάσεις κοντά μου,μα σ'ένιωθα να πλησιάζεις,
στην όασή μου,το'ξερα,θα ξαποστάσεις
Κι έστρωσα παραμύθια,σαν άλλη Χαλιμά,να σε κρατήσω
χίλιες και μια νύχτες να σαγηνέψω,χίλιες και μια νύχτες να σ'ονειρέψω
Κι ήρθες,καβαλάρη του ονείρου,πάνω στο κουρασμένο άτι σου
αιώνων κουβαλώντας ερημιά μέσα στην ψυχή σου
Να ξαποστάσεις ζήτησες μεσα στην ψυχή μου,
να δροσιστείς στις κρήνες του κορμιού μου
Σ'άφησα προσκυνητής,κυρίαρχος να γίνεις
για χίλιες και μια ανελέητες νύχτες γνώσης
της φυγής σου....











 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

είμαστε ο καθρέπτης όπως και το πρόσωπο μέσα του...είμαστε πόνος και αυτό που θεραπεύει τον πόνο...
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
23-10-2006 @ 20:11
Κι έστρωσα παραμύθια, σαν άλλη Χαλιμά...
χίλιες και μια νύχτες ... αιώνων
κουβαλώντας ερημιά μες την ψυχή σου.
Σ' άφησα προσκυνητής, κυρίαρχος να γίνεις
για χίλιες και μια ... νύχτες γνώσης.
::smile.::
AETΟΣ
23-10-2006 @ 20:23
Ζωγραφια με πανεμορφες εικονες... ::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
23-10-2006 @ 22:15
Να ξαποστάσεις ζήτησες μεσα στην ψυχή μου,
να δροσιστείς στις κρήνες του κορμιού μου
Σ'άφησα προσκυνητής,κυρίαρχος να γίνεις
για χίλιες και μια ανελέητες νύχτες γνώσης
της φυγής σου....

Υπέροχο Storm.... μπράβο σου...
Καλημέρα...
::smile.::
horseman
24-10-2006 @ 00:18
Προσκυνητής κι εγώ στον λόγο σου...
μου θύμησες και τον Περρή με το δικό του καραβάνι...

Ομορφη καλημέρα...
Spartinos
24-10-2006 @ 00:33
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ::up.::
justawoman
24-10-2006 @ 00:54
Χίλες και μια ανελέητες νύχτες... φυγής!!!
Κομμάτια ανόθευτα της καρδιάς

πολύ καλό
καλημέρα Θύελλα
MARGARITA
24-10-2006 @ 01:22
Καταιγίδα με πήρε και με σήκωσε ο άνεμος που μύριζε μπαχάρια
της ανατολής..... ::smile.::
Ηλιαχτίδα
24-10-2006 @ 01:34
Υπέροχο πραγματικά....... ::love.::
ΤΟΞΟΤΗΣ
24-10-2006 @ 01:48
Καλή σου μέρα Καταιγίδα,
Πολύ όμορφο το ανατολίτικο ταξίδι σου. ::yes.::
χρήστος
24-10-2006 @ 02:16
Η πύλη του ουρανού έτριζε και τα φύλλα του άνοιγαν
σαν άγριο ηλιοτρόπιο που περίμενε την ανατολή

πολύ ωραίο, καλημέρα
angelface(sweetaki_girl)
24-10-2006 @ 02:22
πολύ πολύ ωραίο ::love.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
24-10-2006 @ 02:46
Πανέμορφο σαν παραμυθάκι της Χαλιμάς. ::up.::
santana
24-10-2006 @ 02:49
Σ'άφησα προσκυνητής,κυρίαρχος να γίνεις
για χίλιες και μια ανελέητες νύχτες γνώσης
της φυγής σου....

Όσο και να φύγει την κρατάει η αναμνησή της κοντά σου για πάντα... ::yes.::
Nocturna_
24-10-2006 @ 03:49
Καταιγιστική η γεύση του τετελεσμένου σου..

Καλημέρα σου..
ΣΟΦΙΑ(21)
24-10-2006 @ 05:50
πολυ πολυ ομορφο!!!!!!!!
sirena
24-10-2006 @ 07:33
"..Κι ήρθες,καβαλάρη του ονείρου,πάνω στο κουρασμένο άτι σου αιώνων κουβαλώντας ερημιά μέσα στην ψυχή σου
Να ξαποστάσεις ζήτησες μεσα στην ψυχή μου..."

..και τον δέχτηκες, και τον λάτρεψες, κι έφυγε... Σου έμειναν οι μαγικές οι νύχτες και τις έκανες ναό. Κι αυτή η ομορφιά μέσα σου ζει.
Σου εύχομαι να βρείς λευκό ρόδο αμάραντο μέσα στην έρημο σου Καταιγίδα. Ονειρικό κι αυτό σου το κομμάτι.
::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο