Spartinos
26-10-2006 @ 02:48 | τα αλλοτινά μου θέλω, μέλη ζωφόρου ιωνικής
φριχτά τεμαχισμένης και εκτεθειμένης σ’ ένα ομοίωμα ναού
γυρεύουν την αρτιότητά τους μέσα σε απάτητα όνειρα
μιας κι η ζωή η αληθινή πεισματικά αρνιέται να τα αναστηλώσει.
αδημονώ. Οι ανέμοι που σπρώχνουν κατά δω τις αισιοδοξίες
ίσως να μην αργήσουν να φυσήξουν.
Θα περιμένω
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΧΡΗΣΤΟ | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
26-10-2006 @ 02:55 | Απολογούμαι Δεν είμαι εγώ που στέκομαι μπροστά σας
είναι το ανδρείκελο που φτιάξατε να σας αρέσει
να ικανοποιεί την αισθητική του καθως πρέπει : ....
Όλοι μας δεν είμαστε αυτό που θέλαμε να ήμασταν.
::yes.:: | |
Nocturna_
26-10-2006 @ 03:00 | αδημονώ. Οι ανέμοι που σπρώχνουν κατά δω τις αισιοδοξίες
ίσως να μην αργήσουν να φυσήξουν.
Θα περιμένω
Κι εγώ μαζί σου Χρήστο θα περιμένω..
Ένα θρόισμα των φύλλων ν΄ακούσω...
Την καλημέρα μου...
| |
MARGARITA
26-10-2006 @ 06:22 | τα αλλοτινά μου θέλω, μέλη ζωφόρου ιωνικής
φριχτά τεμαχισμένης και εκτεθειμένης σ’ ένα ομοίωμα ναού
γυρεύουν την αρτιότητά τους μέσα σε απάτητα όνειρα
μιας κι η ζωή η αληθινή πεισματικά αρνιέται να τα αναστηλώσει.
Εμένα με μέλλει για σένα, για μένα, για όλους ...θα περιμένω....
Θαυμάσιο Χρήστο δεν εχω λέξεις πια για τα γραφόμενα σου ::smile.:: | |
Περιπάνος Δημήτρης
26-10-2006 @ 09:12 | ::up.:: πολυ ομορφο χρησταρα...! ::up.:: | |
TAS
26-10-2006 @ 11:27 | Ποίηση σε σκηνικό ε λ λ η ν ι κ ή ς αισθητικής | |
justawoman
26-10-2006 @ 15:50 | Πίσω από την καταγγέλλουσα αγανάκτηση για τα πρέπει που μας στενεύουν σαν τα παιδικά παπούτσια μας... η αισιόδοξη προοπτική ανατέλλει.
Κι όπως πάντα μαέστρος στο λόγο!
::smile.:: | |
ειρήνη
27-10-2006 @ 16:19 | κι εγώ τους ίδιους ανέμους της αισιοδοξίας περιμένω Χρήστο .. | |
 |
