Spartinos
26-10-2006 @ 03:54 | Σα φλόγα που όταν σβήνει
Στάχτη μονάχα αφήνει
Οι σκέψεις κι οι ιδέες σου χαθήκαν.
Τα χρόνια πια περάσαν
Κι οι φίλοι που σου τάζαν
Σε πρόδωσαν κι απ' άλλους προδωθήκαν.
Παράξενο παιχνίδι
Το τέλος ξέρεις ήδη
Κι ας είσαι ακόμη τώρα στην αρχή του,
Παράξενο τραγούδι
Σαν άγριο λουλούδι
Και σε μελαγχολεί η μουσική του...
ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΙΑΝΝΗ ::up.:: | |
nicolas
26-10-2006 @ 04:14 | Γιάννη ωραία τα λες αλλά οι ιδέες αν τις εχεις πει και αξίζουνε μένουν...γι αυτο γράφεις κιολας... ε??? | |
Morgana
26-10-2006 @ 04:27 | Πιστεύω ότι θα γινόταν μια πολύ όμορφη ροκ μπαλάντα. ::smile.:: | |
Penelope
26-10-2006 @ 04:33 | Όντως όλοι μας ζούμε ΄σε ένα παράξενο παιχνίδι του οποίου η εξέλιξη και τελική έκβαση είναι προβλέψιμη......όλοι υποκρίνονται ότι μας αγάπούν μέχρι που εξαφανίζονται και απομένουμε εμείς περιμένοντας να τελειώσει αυτό το παιχνίδι που έχει μετατραπεί πια σε βασανιστικό εφιάλτη.... | |
~Oνειροπαρμένη~
26-10-2006 @ 06:42 | Ωραίο...
Αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι η ζωή είναι προβλέψιμη,ένα παιχνίδι που ξέρουμε το τέλος του απ'την αρχή...
Νομίζω ότι είναι απρόσμενη και ειδικά σ'αυτό είναι η μαγεία της, ότι όλα αλλάζουν και εξελίσσονται...Ότι για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος απ'την αρχή.. ::cool.:: | |
seizeTHEday
26-10-2006 @ 09:31 | Πολύ όμορφο!
Την καλησπέρα μου!
::smile.:: | |
Λύχνος του Αλλαδίνου
27-10-2006 @ 05:20 | Σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα σχόλια σας και ειδικά σε αυτό το στιχοπόνημα, που είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου...
Νικόλα έχεις δίκιο, παρόλο που το παιχνίδι κάποια στιγμή τελειώνει, μένουν τα ίχνη μας (τουλάχιστο για κάποια χρόνια που κάποιοι τα διαβάζουν ή τα ακούνε...)
Μοργκάνα...από το στόμα σου και στου...Βραχνού τ'αυτί!
Μια ζεστή καλημέρα σας στέλνω κι ας συνεχίσουμε να παίζουμε αυτό το παράξενο παιχνίδι...
| |
 |
