Ιουλιβέρτιος
26-10-2006 @ 06:46 | Παρά τον πολύ προσεγμένο ρυθμό και την ομοιοκαταληξία (πράγμα σπάνιο πλέον), είναι πανέμορφο και δείχνει να μην θυσιάζει καθόλου το περιεχόμενό του. | |
~Oνειροπαρμένη~
26-10-2006 @ 06:55 | πολύ όμορφο...
Μου άρεσε πολύ πώς χρησιμοποιείς και συνδυάζεις τις λέξεις... | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
26-10-2006 @ 07:14 | Γειά σου Γιώργο,
πολύ όμορφα κεντημένο το πονεμένο σου. ::yes.:: ::smile.:: | |
gthepoetc
26-10-2006 @ 08:20 | Ευχαριστώ φίλοι μου... απο την ψυχή μου βγαλμένο... | |
Μετέωρος Άγγελος
26-10-2006 @ 08:39 | Φοβερός! Πετάς φωτιές φίλε! Ο ακροβατισμός των λέξεων που χρησιμοποιείς μου θυμίζει την αγαπημένη μου Δημουλά. Μπράβο!!!! | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
26-10-2006 @ 09:04 | ..πολύ όμορφο.., μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις! | |
Spartinos
26-10-2006 @ 09:11 | Κάθε μας δάκρυ, κεντημένο παρελθόν,
κάθε του ίνα, μια παρθένα δυσπιστία.
Ήμουν σε κλήρωση ψευτιάς επιλαχόν,
κι εσύ κριτής σε συνταγής αχαριστία.
ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΙΩΡΓΟ | |
MASTER
26-10-2006 @ 09:55 | εξαιρετική λεξιδαισία... (αν μου επιτρέπεται αυτή η λέξη)
πολύ καλός ρυθμός και ρίμα...
πολύ σωστό στα νοήματά του... ::smile.:: | |
Mauros
26-10-2006 @ 10:13 | Κάθε λεπτό μου, πυροτέχνημα φυγής,
κάθε κνησμός των απαντήσεων, αντίο.
Ένιωσα μέσ' στην αγκαλιά σου ημιφλεγής,
κι εσύ το "είναι" μου αβάσταχτο φορτίο...
Πολύ καλοί στίχοι.Όλοι..
Μπράβο ρε φίλε! Πολύ ωραίο!!
| |
gthepoetc
26-10-2006 @ 10:32 | Ευχαριστώ όλους!!! Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε... | |
TAS
26-10-2006 @ 11:10 | Ξενοδοχείο της ευθύνης ακλινές
με πρωινό συνρίμμια άδοξου πια πόνου::oh.::
Ποιητικά βήματα σε εδάφη ασύχναστα | |
Λύχνος του Αλλαδίνου
27-10-2006 @ 04:50 | Έχεις ένα τρόπο να ανεβαίνεις το βουνό της ποίησης χαράσοντας νέα μονοπάτια κάθε φορά...keep going αγαπητέ... | |
gthepoetc
27-10-2006 @ 07:45 | Με τα λόγια σας μου δίνετε τροφή για περισσότερες
αναζητήσεις σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου... | |
 |
