stixoi.info: Ο εαυτός μου (ο απαισιόδοξος)

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο εαυτός μου (ο απαισιόδοξος)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130782 Τραγούδια, 269460 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο εαυτός μου (ο απαισιόδοξος)

Ο απαισιόδοξος εαυτός μου, αυτός που φαίνεται στον καθρέφτη. Είναι το είδωλο ; Είναι το αντικείμενο ; Ποιός ξέρει !

Ο εαυτός μου

Κρύο, σιγή και σκοτεινιά φωλιάζει στην ψυχή μου !
Το αδιόρατο κακό βλέπω να πλησιάζει.
Γίνεται φόβος, οδυρμός, σημάδια στο κορμί μου
πέπλο φρικτό κι απαίσιο που μέσα μου κουρνιάζει !

Χάθηκαν της πεποίθησης οι όποιες αντιστάσεις,
στέρεψε του χαμόγελου η πρόσφορη πηγή
ρήμαξαν, πάψαν της ζωής οι πόροι και οι δράσεις.
Τίποτε δεν απέμεινε, κι όλα γίναν πληγή !

Πέτρα η καρδιά που ράγισε, κουβάρι τα όνειρά μου
κι ανεπανόρθωτα ύπουλα το είναι μου αλλάζει .
Κλείνομαι εντός μου και θρηνώ τα όσο κρίματά μου
νοιώθω πως θα ‘ρθει ο τελειωμός, μ’ αυτό δεν με πειράζει !

Όταν του θανάτου φιλί δεχθώ, που το προσμένω,
εκούσια θα ετοιμαστώ, που θα χω την τιμή
του εαυτού μου εκδίκηση να πάρω σαν πεθαίνω !
Θα ‘ναι για μένα λύτρωση, στη λευτεριά φυγή !
-.-


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Αυτοκριτικά Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !

rose06 04-11-2006 @ 04:15	δεν θα σε αφήσω εγώ να πεθάνεις… με ένα απαλό μου άγγιγμα ξανά θα ανασάνεις άσε το αίμα της κάθε σου πληγής επάνω μου να στάξει… και το δάκρυ της ψυχής σου στα μάτια μου να τρέξει… μην αφήνεις τις λέξεις να σε πληγώνουν … λέξεις είναι που κάποτε παλιώνουν… το συναίσθημα να έχεις πάντα οδηγό σου… και την πλάτη σου ποτέ να μη γυρνάς στη στιχοσύντροφό σου… καλο σαββατοκυριακο...
« Ακρόνειρο » 04-11-2006 @ 04:22	" κουβάρι τα όνειρά μου " Έλα να πλέξουμε Χρήστο. Λέξεις.. Χαμόγελα.. Και ιστούς για να φυλακίσουμε οτι κακό έρχεται.. Καλημέρα σου.
name_dsp 04-11-2006 @ 04:25	Ωραίο το ποίημα σου Χρήστο, αλλά προτιμώ αυτό που εκφράζεις στην υπογραφή σου! ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 04-11-2006 @ 04:35	Εμένα δε μου άρεσε καθόλου αυτό το ποίημα ειδικά στο τέλος. Τι επικλήσεις θανάτου είναι αυτές; Να μη ξανασυμβεί.
ΑΙΟΛΟΣ 04-11-2006 @ 04:58	Χάθηκαν της πεποίθησης οι όποιες αντιστάσεις, στέρεψε του χαμόγελου η πρόσφορη πηγή ρήμαξαν, πάψαν της ζωής οι πόροι και οι δράσεις. Τίποτε δεν απέμεινε, κι όλα γίναν πληγή ! Όντως μελαγχολικό Χρήστο αλλά εξαίρετο συνάμα… Καλημέρα σου… ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 04-11-2006 @ 05:14	Όχι δεν είναι ωραίο. ::smile.::
CHЯISTOS P 04-11-2006 @ 05:32	Είναι αυτή μια άποψη Που εξέφρασες εσύ ! Αν δεν το πάς, μην το φορείς Σαν βέρα στο δεξί ! Την καλημέρα μου ! Εδώ είμαι ! (δυστυχώς)
AETΟΣ 04-11-2006 @ 05:40	Καλημερα Χρηστο με το μελαγχολικο σου.... παρε τρια χαμογελα να φτιαξει η μερα σου... ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
MARGARITA 04-11-2006 @ 06:50	To αγάπησα Χρήστο...μην με ρωτάς γιατί...την καλησπέρα μου ::smile.::
Αγνή 04-11-2006 @ 08:57	...εκούσια θα ετοιμαστώ, που θα χω την τιμή του εαυτού μου εκδίκηση να πάρω σαν πεθαίνω ! Είσαι μεγάλος!!!!
Άθη Λ. 04-11-2006 @ 10:13	δε μου λες Χρήστο, τον δικό σου ή κάποιων άλλων εαυτό περιγράφεις το εσώψυχο??? λέω εγώ τώρα...::whist.:: μελαγχολικά υπέροχο... ::smile.::
CHЯISTOS P 04-11-2006 @ 12:03	http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=36568

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο