Ζήνωνας
12-11-2006 @ 06:21 | Πολύ ωραίο.
"Πριν λίγα χρόνια αμίλητος
χορευόντας χανόμουν
μες στα δικά μου βάσανα
απ’ άλλονα κερνιόμουν"
Στη ζωή όλα είναι δανεικά, δίνεις και παίρνεις. Αυτό είναι αγάπη.
Μπράβο σου.
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα.
| |
Άθη Λ.
12-11-2006 @ 06:34 | πολύ πολύ όμορφο... αληθινό... έφερα στο μυαλό μου όλες σου τις εικόνες.. να είσαι καλά Νικόλα! ::smile.:: | |
agrampeli
12-11-2006 @ 07:04 | Και μη σε νοιάζει το κρασί
αυτό είναι πληρωμένο
δεν θέλω ούτε ευχαριστώ
πονάς, καταλαβαίνω
πολύ ωραία ζειμπεκιά ::smile.:: | |
~ Εφυγα ~
12-11-2006 @ 07:10 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
MARGARITA
12-11-2006 @ 07:58 | Πολύ όμορφο το θλιμμένο σου Νικολά μου...όταν βγάζουμε το πόνο χορεύοντας ζειμπέκικο κλαίνε και οι θεοί ...την καλησπέρα μου ::smile.:: | |
Aris4
12-11-2006 @ 09:45 | Πολυ ωραιος , γεια σου Νικολα !!!! ::smile.:: | |
Ανδρέας Ανδρέου
12-11-2006 @ 15:23 | Πολύ καλό και μετρημένο... Το πιοτό μας σβήνει τον καημό και τον
πόνο ή απλά τον συγκαλύπτει - θα 'λεγε κανείς....
Μου άρεσε πολύ ::smile.::
| |
Ηλιαχτίδα
12-11-2006 @ 16:05 | αχ αυτα τα ζειμπέκικα........ ::smile.:: | |
 |
