Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πεθύμησα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130399 Τραγούδια, 269370 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πεθύμησα
 Σφιχτά σφιχτά...
 
Πεθύμησα μια αγκαλιά ανοιξιάτικη..
Να κάθομαι στο αλαβάστρινο πεζούλι της,
χωρίς τον φόβο για ρωγμές ενός εγκέλαδου χρόνου...
Με χαμόγελα να ραίνω,τα μυρωδάτα γιασεμιά της,
απυρόβλητα να γίνουν στις καυτές ανάσες άσπονδων στομάτων..
Να βουτάω τα δάχτυλα στο υγρό της χώμα,
καφετί παράδεισο να γεμίζουνε τα νύχια μου ως τη ρίζα τους...
Πεθύμησα μια αγκαλιά ατρόμητη...
Δίχως φτηνά σχέδια διαφυγής,
γυμνή από φεγγίτες στα κελιά της ζεστασιάς της...
Σφιχτή και στέρεη ραφή στους ώμους μου να γίνει,
δεύτερο δέρμα αλεξίσφαιρο στο στήθος μου...
Πεθύμησα γαμώτο...
Μια αγκαλιά...
Απο' κείνες που καταργούν τα σταγονόμετρα...
Απο' κείνες που μισούν τις ζυγαριές...

Απο' κείνες...
που τα χέρια μου χαρίζουν στο πάπλωμα τις νύχτες...
Μικρές ονειρώξεις λανθάνουσας αφής..


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν δε βλέπεις που πας..θα πας εκεί που κοιτάς...
 
χρήστος
13-11-2006 @ 04:59
πολύ καλό όλο αλλά ξεχωρίζω την αρχή του:
Πεθύμησα μια αγκαλιά ανοιξιάτικη..
Να κάθομαι στο αλαβάστρινο πεζούλι της,
χωρίς τον φόβο για ρωγμές ενός εγκέλαδου χρόνου...
meliviotis
13-11-2006 @ 05:01
Ελένη, είσαι απίθανη! Μπράβο, πολύ μου άρεσε! ::up.::
silmariel
13-11-2006 @ 05:05
Ειχα πολυ καιρο να μπω και να σε διαβασω..
Σε πεθυμησα.
Οπως συνηθως υπεροχη η γραφη σου.
Την αγκαλια μου και καλη βδομαδα.
agrampeli
13-11-2006 @ 06:14
όμορφο ::smile.::
MARGARITA
13-11-2006 @ 06:37
Πεθύμησα μια αγκαλιά ατρόμητη...
Δίχως φτηνά σχέδια διαφυγής,
γυμνή από φεγγίτες στα κελιά της ζεστασιάς της...
Σφιχτή και στέρεη ραφή στους ώμους μου να γίνει,
δεύτερο δέρμα αλεξίσφαιρο στο στήθος μου...
Πεθύμησα γαμώτο...
Μια αγκαλιά...
Απο' κείνες που καταργούν τα σταγονόμετρα...
Απο' κείνες που μισούν τις ζυγαριές...

Έλα κορίτσι μου να σε κάνω μια αγκαλίτσα...σε πειράζω...θαυμάσιο....ποιος/ποια δεν θέλει μια αγκαλιά σαν αυτή που ζητάς κοριτσάκι μου...την ::love.::
keep_smiling
13-11-2006 @ 06:51
πολύ καλό... ::smile.::

αλλά καλύτερο απ' όλα η υπογραφή σου...!!!!!

Μύθος του Αισώπου...

Μια ξάστερη νύχτα... ο τρελός αστρονόμος τρέχει με τα σύνεργά του στον ώμο ν' ανεβει στην κορφή του βουνού να μελετήσει τ' αστρα... Απ τη βιασύνη και το πάθος του πορεύεται κοιτώντας τον ουρανό. Ξάφνου σκοντάφτει και πέφτει σ ένα πηγάδι... Φωνάζει βοήθεια... έρχεται μια κατσίκα... τον κοιτάει από ψηλά και του λέει το εκπληκτικό:
"Πρόσεχε κυρ αστρονόμε γιατί αν δεν κοιτάς εκεί που πατάς, θα πας εκεί που κοιτάς" !!!!!!!
ΑΙΟΛΟΣ
13-11-2006 @ 06:57
Απο' κείνες...
που τα χέρια μου χαρίζουν στο πάπλωμα τις νύχτες...
Μικρές ονειρώξεις λανθάνουσας αφής..

Θαυμάσιο Ελένη…
Όμορφες οι εικόνες σου, εύχομαι την πιο όμορφη αγκαλιά ν΄ απολαμβάνεις…
::smile.::
justawoman
13-11-2006 @ 07:02
Έχεις ψυχή που ξεχειλίζει αγάπη
κι αργά η γρήγορα θα γεμίσεις μια αγκαλιά
που να της αξίζεις κιόλας...

Συγκινητικά υπέροχο ζουζούνα
::love.::
guesswho
13-11-2006 @ 07:26
Με τον Τάκη κι εγώ Ελένη μου... καλησπέρα!
Ιουλιβέρτιος
13-11-2006 @ 08:03
Υπέροχο, αλλά με άφησε ένα αίσθημα ανικανοποίητου... Σαν να είχες και άλλα να πεις. Φιλοσοφία και ερωτικός λόγος σε σωστή αναλογία. Μου άρεσε πολύ.
~ Εφυγα ~
13-11-2006 @ 09:00
Αχ! κι εγώ γαμώτο αυτό έχω πεθυμήσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ αυτό......
storm
13-11-2006 @ 09:32

Πεθύμησα μια αγκαλιά ατρόμητη...
Δίχως φτηνά σχέδια διαφυγής,

Πεθύμησα γαμώτο...
Μια αγκαλιά...
Απο' κείνες που καταργούν τα σταγονόμετρα...
Απο' κείνες που μισούν τις ζυγαριές...

Θέλει "αρετή και τόλμη" το δώσιμο μιας τέτοιας αγκαλιάς
Πόσοι μπορούν δίχως μιζέρια να σου την χαρίσουν;

::love.::

TAS
13-11-2006 @ 12:45
Αναλώνομαι, ανάμεσα γέλιου και ρωγμών
ο χρόνος το παίζει αμέτοχος
η αίσθηση στο χώμα
"βαθειά στον πάγο φυλαγμένη"
Βλέπω τα δάχτυλά σου
πάλι αγγίζουν τους διαφεύγοντες
Τα φινιστρίνια των ξαμολυμένων
προφάσεις απόδρασης
Και συ ζητάς
Πού;
Από ποιον;
Οι αγκαλιές των μίζερων
στέρεψαν τις λίμνες των δακρύων
Δεν περισσεύουν δάχτυλα
κι η οργή των στερημμένων
ζιζάνια ,που πνίγουν την αγάπη
στη γέννα ...
TAS
φέρελπις
13-11-2006 @ 13:18
Aπό αυτές
που τα δευτερόλεπτά τους
μοιάζουν αιώνες
και για αυτό...
κρατούν..
δευτερόλεπτα ;

(K)
« Ακρόνειρο »
13-11-2006 @ 14:49
"Πεθύμησα μια αγκαλιά ατρόμητη..."

Εσένα σου αξίζουν αγκαλιές απο τον King Kong!

Πεθύμησα τα παιδιά σου..

Καλησπέρα.
seizeTHEday
13-11-2006 @ 15:58
Υπέροχα τα Θέλω σου Ελένη!
Πιάσε κόκκινο...

Να είσαι καλά!
Καλό σου βράδυ και να έχεις μια υπέροχη βδομάδα!
::rol.::
Αγνή
13-11-2006 @ 18:35
Πεθύμησα μια αγκαλιά ατρόμητη...

Και ζεστή.
Και γω καλή μου, πιό πολύ από
οτιδήποτε στον κόσμο......
Και ας μην καταργεί τίποτα...
Στην εύχομαι εντελώς!
Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-11-2006 @ 18:40
Μ' έστειλες!
professor
09-12-2006 @ 19:55
Ελένη,
Ίσως η ουσία να μην είναι στο τέλος αλλά στο δρόμο.
Ίσως όταν τη βρείς να μη σου φτάνει αλλά αν είναι όπως τη θες εύχομαι να σου ανταποδώσει το μισό από όσο θα της δώσεις.
Πολύ καλό.
Μπράβο

Alucard_d
23-08-2007 @ 07:37
Άπλα πάρα πολύ ωραίο Ελενίτσα μου.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο