| |
ειναι μερες που μοιαζουν τα παντα τελειωμενα
συννεφα μοναξιας στον ουρανο ειναι απλωμενα
βρεχει μα ολες οι σταγονες χτυπουν εμενα
γιατι μονο στον κοσμο μου βρεχει επειδη αγαπησα εσενα
ειναι στιγμες που λεω δεν πειραζει
ας υποφερω εγω
αρκει αυτη τον αντρα που θελει ν αγκαλιαζει
μα αυτη μου η σκεψη με τρομαζει
και μια φωτογραφια σου παλια απεναντι στεκει ειρωνικα και με κοιταζει
κι αρχιζω να σπαω οτι βρω μπροστα μου
δεν συνηθιζεται η ιδεα οτι δεν εισαι πια δικια μου
σε εχω χρονια βαθια καρφωμενη στην καρδια μου
εισαι η αγαπη απ τα χρονια τα παιδικα μου
διχως λογικη στον δρομο μονος περπαταω
εμποδια βαζει η ζωη και πολλες φορες παραπαταω
μου χες πει με σενα διπλα ολα θα τα ξεπερναω
μα το χειροτερο το εβαλες εσυ κι εχω πεσει και ποναω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
