liaanatolaki
19-11-2006 @ 04:05 | Καλημέρα... Πολύ όμορφο το ποίημα σου... Επειδή είμαι μητέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα...Αν μου επιτρέπεις, έχω γράξει ένα ποίημα, όταν έγινε ο πόλεμος στο Λίβανο,που αναφέφομαι κι εγώ όπως κι εσύ στους ισχυρούς και στους πολέμους...Αν θέλεις πήγαινε στη μερίδα μου, το βάζω τώρα... ::smile.:: | |
marakos1948
19-11-2006 @ 04:11 | και εγω σε καταλαβαινω γιατι εμαι παππους,εγγονια μου η 8χρονη ολυμπια κι ο 5χρονος Μαριος.Την περασμενη εβδομαδα ηλθανε στην Αθηνα να με δούν..εζησα υπεροχες στιγμες μαζί τους.Μετά επεστρεψαν στο Βόλο ::cry.:: | |
Άθη Λ.
19-11-2006 @ 08:03 | πολύ τρυφερό κι ευαίσθητο Ναταλία μου.. πολύ! ::love.:: | |
Ανιχώρ
19-11-2006 @ 08:17 | Τρυφερότατο Αγράμπελη και πολύ ευαίσθητο.Ώστε γιαγιά ε??
Θα πρέπει να είσαι πολυ γλυκιά γιαγιά. | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
19-11-2006 @ 10:22 | Πολύ όμορφο και πολύ τρυφερό! | |
Ηλιαχτίδα
20-11-2006 @ 01:58 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ ::love.:: | |
estia
20-11-2006 @ 06:15 | του παιδιού μου το παιδί είναι δυό φορές παιδί. ::angel.::
δεν λογαριάζουν τις ψυχές
ούτε και νιώθουν ενοχές
για όλα ετούτα τα παιδάκια
που κοίτονται άψυχα κορμάκια.
ίσος δεν έχουνε καρδιά
γιαυτό δεν σκέπτονται τα παιδιά,
μα ούτε και τους μεγάλους,
δεν πάνε οι ίδιοι στον πόλεμο
στέλνουνε πάντα άλους.
καλή σου νύχτα Ναταλία. ::smile.:: | |
 |
