stixoi.info: Χειμωνιάτικο τριφύλλι (τρεις φίλοι)

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χειμωνιάτικο τριφύλλι (τρεις φίλοι)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130430 Τραγούδια, 269371 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Χειμωνιάτικο τριφύλλι (τρεις φίλοι)

Καμιά φορά ακούω τον Θεό να ροχαλίζει και τον ξυπνώ με πετρούλες προσευχής για να με προσέξει..Φέρε τα φιλαράκια μου να βγω μαζί τους μια φωτογραφία..(αγκαλιά)

[align=center]Δημήτρη,Γιώργο,Λεωνίδα,
μετατρέψατε την ζωή σας σε λεπίδα!
Σας ψάχνω νύχτα μέρα σε συρτάρια..
Χάσατε,πειραγμένα ήταν τα ζάρια!

Πρώτος σε βρήκα κρεμασμένο!
Θα μου’λεγες πως ήταν πεπρωμένο..
Γιατί έβαλες στο στόμα το πιστόλι
και τρέλανε ο κρότος του την πόλη;
Γιώργο σε παράτησαν στον δρόμο.
Γι'αυτό απεχθάνομαι τον κάθε νόμο..

Φιλαράκια τελικά είστε τυχεροί!
Πουτάνα η ζωή μας σαν κερί.
Στάζει στις ψυχές μας και μας καίει!
Το ξέρω πως κανείς σας δεν φταίει..

Πριν λίγες μέρες βρήκα μια κάρτα.
Δημητράκη κατέβα και πάρτα..
Όλα αυτά που για σένα έχω κρύψει..
Αχ,να ξέρατε πόσο μου έχετε λείψει!

[B][I]Τώρα δεν έχω εγώ φίλους!
Νιώθω χαμένος σαν τους σκύλους..
Που έξω κάνει κρύο και φοβούνται!
Καινούριοι φίλοι,σε αγγελία ζητούνται..[/I][/B]

Στα μάτια σχηματίζονται μαύροι κύκλοι..
Κι εσείς φίλοι μου ίσως τώρα να είστε κύκνοι!
Κατάλευκοι σαν το χρώμα της ψυχής σας!
Σας παρακαλώ,ελάτε πάρτε με μαζί σας..

Ίσως φιλαράκια μου τώρα να γελάτε.
Ίσως και για μένα να μιλάτε.
Εγώ πάντως για σας γράφω κάτι.
Με αφορμή αυτό που νιώθω [B]την αγάπη![/B]

Θέλω να με θυμάστε κι εμένα.
Δεν φύγατε ποτέ,δεν είναι ψέμα!
Κι αφήστε τους άλλους να νομίζουν..
Υπάρχουμε κι εμείς που ακόμα ελπίζουν!

Πρέπει να το τελειώσω το τραγούδι..
Τουλάχιστον πότισα το μέσα μου λουλούδι!
Πριν σας αφήσω,σας λέω καλό βράδι.
Με την φωνή μου να χτυπάει το σκοτάδι..[/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 5


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Όταν ένας θνητός σκέφτεται (2) Κατηγορίες Πρόσωπα,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Tα δακρυά μου,θα βάλω στο μίξερ & τα γρανάζια δε θ'αντέξουν! Τα πιο σκληρά δάκρυα μου χάρισες.. β.Ε

marakos1948 19-11-2006 @ 14:32	εξαιρετικό το αποσταγμα της ψυχης σου,μυροβόλησαν οι μνημες των αδικοχαμένων αγγέλων μές το καμίνι της γηινης δοκιμασιας των ψυχοσωμάτων,κοντρα στη λήθη και στο σκοτάδι. ::cry.::
silmariel 19-11-2006 @ 14:36	Υπέροχο το ποίημα και το σχόλιο.. Συγκλονίζεις..
Tαπεινό χαμομηλάκι 19-11-2006 @ 14:55	Ρε, ψυχή, για πόσες απώλειες θα γράψεις σήμερα; Πόσος θάνατος έχει πέσει γύρω σου; Εύχομαι αυτές οι απουσίες να σε κάνουν να εκτιμάς την παρουσία των ανθρώπων γύρω σου και να μη νιώθεις μόνος... Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση των φίλων σου και η μεγαλύτερη σοφία... Ζήσε και για αυτούς! Καλό βράδυ να έχεις και με θετικές σκέψεις.... Δεν είσαι μόνος σου. Επίσης αυτό το ποίημά σου έχει κάτι που δεν έχουν όλα τα άλλα... Είναι παιδικό και στις λέξεις και στις σκέψεις και στον τρόπο που εκφράζεσαι και στο παράπονο και στο μέτρο...σα να έγραφες εσύ στα 18...Μπορώ να το εξηγήσω.
« Ακρόνειρο » 19-11-2006 @ 14:57	Αχ Αρετή μου όλες αυτές οι απώλειες, με κάνανε να είμαι αυτό που είμαι.. Αυτοί φύγαν και εγώ είμαι εδώ, για να παλεύω να μείνω άνθρωπος.. Η αλήθεια είναι οτι έχω χάσει, σχεδόν όλα τα αγαπημένα πρόσωπα.. Θα την παλέψω εννοείται όμως.. Ευχαριστώ Φίλε γλυκέ για το σχόλιό σου. Είναι τόσο ποιητικό που το λάτρεψα! Ευχαριστώ και σένα φίλη silmariel. Υ.Γ Αρετή χαίρομαι που είναι παιδικό! Έμεινα ευτυχώς παιδί!!
MASTER 19-11-2006 @ 15:57	Βαγγέλη, διδάσκεις! ::rol.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 19-11-2006 @ 17:14	Πρώτος σε βρήκα κρεμασμένο! Θα μου’λεγες πως ήταν πεπρωμένο.. Λέξη δε λέω.
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 19-11-2006 @ 18:33	Ρε E.T. , κι εμείς τι κάνουμε εδώ, τσουλήθρα στο γιαούρτι ; Εδώ είμαι φίλε μου, στα εύκολα , μα πιο πολύ στα δύσκολα.. 10 γαμημένα νούμερα μας χωρίζουν, κάνε ντριν..... Φιλιά..
liaanatolaki 20-11-2006 @ 00:35	Nομίζω πως πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ποίημα...Όπως πάντα, καταπληκτικό... ::yes.::
Spartinos 20-11-2006 @ 00:52	ΓΡΑΦΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ::up.::
agrampeli 20-11-2006 @ 01:33	όλα σου ωραία αυτό όμως ειναι το κάτι άλλο ::smile.::
nicolas 20-11-2006 @ 02:01	θα συμφωνήσω με την Αρετή...είναι διαφορετικά γραμμένο αλλά επίσης πολύ όμορφο... όταν δεν κάνουμε επιτηδευμένα πράγματα καμιά φορά υπάρχουν εξίσου όμορφα αποτελέσματα
georgia 20-11-2006 @ 06:32	...αυτό είναι υπέροχο, δεν μπορώ τίποτα άλλο να πω....
rose06 20-11-2006 @ 12:52	μπορει να εχασες αυτους τους φιλους...εαν ομως ψαξεις καλα θα δεις οτι υπαρχουν κι αλλοι που περιμενουν να τους δωσεις το χερι σου για να στηριχτουν και να αγαπηθουν.... οπως αγαπηθηκαν κι εκεινοι.. κι ας εγινηκαν καταλευκοι κρινοι...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο