Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Της έμοιαζε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Της έμοιαζε
 μετά άπό πολλές σκέψεις
 
[align=center]Ήταν πλάσμα μαγικό
Της έμοιαζαν πολλά
κι όμως αυτή δεν έμοιαζε σε τίποτα
Της έμοιαζε ο ουρανός
γιατί ήταν απέραντος
και γιατί πολλές φορές έπαιρνε τα χρώματα της
Της έμοιαζε ο ήλιος
γιατί άλλες φορές φώτιζε τους ανθρώπους
κι άλλες κρυβόταν πίσω από σύννεφα για να μην την βλέπει κανείς
Της έμοιαζε η θάλασσα
καθώς άλλωτε ήταν γαλήνια και ήρεμη
(θαρρούσε κανείς πως μπορούσε να την κρατήσει)
κι άλλωτε άγρια και φουρτουνιασμένη
(τότε που καθένας θα 'θελε να βρεθεί στη στεριά)
Όμως και η στεριά της έμοιαζε
Της έμοιαζε και η άμμος
γιατί μπορούσε να μπαίνει σε κουβαδάκια και να φτιάχνει πύργους
αλλά γινόταν και κινούμενη και κατάπινε ό,τι την ενοχλούσε
Κάποιοι της είπαν πως μοιάζει με την φωτιά
γιατί άλλωτε τους ζέσταινε
κι άλλωτε πάλι έκαιγε όσους την πλησίαζαν
(βέβαια αυτή είχε κάτι που την διέκρινε και από την φωτιά
Κάποιες φορές καιγόταν από μόνη της)
Όσοι τη έβλεπαν διχάζονταν
Πολλοί την είχαν για όμορφη
Πολλοί την είχαν για άσχημη
Πολλοί την μίσησαν
Για όλους εκείνους όμως , αδιαφορούσε
Λίγοι ήταν αυτοί που την αγάπησαν
Ακόμα λιγότεροι αυτοί που την καταλάβαιναν
Αυτούς τους λάτρεψε και τους αγάπησε παράφορα
Ωστόσο,
Κανείς δεν μπορούσε να την καταλάβει
Κανείς , όταν ξαφνικά θόλωνε το μέσα της
Κανεις , όταν σκοτείνιαζε
Κάνείς , όταν η μοναξιά (που και αυτή της έμοιαζε)
καθόταν πάνω της και της έκανε αρμένικη βίζιτα
Όλες εκείνες τις φορές που έκλαιγε
και τα δάκρυα την είχαν παρατήσει
Όλες εκείνες τις φορές που ζητούσε
ένα χέρι για να την κρατήσει
Κανείς , κανείς..
Λές και όλοι την είχαν στήσει..
Αυτή όμως , περίμενε
της άρεσε η Αναμονή και το Άγνωστο
Ξέρετε ,
γεννήθηκε μαζί τους
και κάθε μέρα υπήρχε μαζί τους
Σήμερα δεν είναι εδώ
Θα αναρωτιέστε τι απέγινε
Που άραγε να είναι τώρα ;
Δεν ξέρω να σας απαντήσω
Μόνο ένα ξέρω να σας πω
Κάποτε σ'ένα όνειρο
έπιασα συζήτηση μαζί της
Λέγαμε διάφορα μα , ξαφνικά
Μου είπε πως έπρεπε να φύγει..
Άρχισε να τρέχει μακριά μου
Της φώναξα να μάθω το όνομα της..
Ξυπνόντας άκουσα κάτι να μου ψιθυρίζει


..[I]Ήμουν η ψυχή σου..




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
meliviotis
21-11-2006 @ 23:42
Όμορφο γράψιμο, ποιητικό άλλά φιλοσοφημένο! Καλημέρα! ::up.:: ::love.::
Βησσαρίων
22-11-2006 @ 02:27
υπεροχο
γραφεις ωραια
Ιουλιβέρτιος
22-11-2006 @ 03:52
Έντονο... δυνατό...
agrampeli
22-11-2006 @ 05:29
Όσοι τη έβλεπαν διχάζονταν
Πολλοί την είχαν για όμορφη
Πολλοί την είχαν για άσχημη
Πολλοί την μίσησαν
Για όλους εκείνους όμως , αδιαφορούσε
Λίγοι ήταν αυτοί που την αγάπησαν
Ακόμα λιγότεροι αυτοί που την καταλάβαιναν
Αυτούς τους λάτρεψε και τους αγάπησε παράφορα

πολύ όμορφο ::smile.::
TAS
22-11-2006 @ 13:29
Με τo απόσπασμα που επέλεξε η Αγράμπελη από πάνω.
Χριστίνα λες...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο