| |
Με σκέπασε πάλι η θλίψη
κι αυτό το βράδυ
ένιωσα να με παρηγορεί
αγγέλων χάδι
Μοναξιά τι περίεργη συντροφιά
Πριν κοιμηθώ μια γλυκιά προσευχή
Περίεργα φτερουγίσματα να σε ζεσταίνουν
Γαλήνη, η φύση σε θεού υποταγή
Και ξαφνικά χαμόγελα ανθρώπων
Χυδαία ανέκδοτα σπάνε τη σιωπή τους
Όχι δε γελάνε μαζί σου
Ξεχνάνε θεούς και ζουν τη φαντασίωση τους
Ο κόσμος τους στην τύχη του
Ποια μεγαλεία με τι να νιώσουν δέος
Πώς να κοιτάξουν μέσα τους
Σε ποιον να ξεπληρώσουν χρέος
Πόσοι και πόσοι χαράμισαν τη ζωή τους
Θυσίασαν τα πάντα σε ψεύτικους ναούς
Γίναν κριτές και δικαστές με τη φωνή τους
Κι αυτούς που πίστεψαν ποιο πάνω τους είπανε χαζούς
Η πιο γλυκιά προσευχή να σου κρατούν πάντα το χέρι
Κι όταν λυγίζεις να σε σηκώνουν πιο ψηλά
Να δυο μάτια να ρίχνεις το βλέμμα σου στους ουρανούς
Να ακούς φωνές αγγέλων πιο δυνατά πιο καθαρά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
