| |
| | Όλα όσα κράτησα για 'μένα |  | | | Πονάει να λες ψέμματα. Πονάει να λες αντίο. Πονάει να λες ψέμματα στον εαυτό σου ό,τι είναι έτοιμος να πει αντίο. | | |
Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2οο1
Ώρα: 00:05 πμ.
5 μήνες μετά. (Ένα εικοσιτετράωρο από τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου).
Ξαναδιαβάζω το γράμμα που έγραψα και συνηδειτοποιώ πόσο εγωιστικά σκεφτόμουν
τόσο καιρό. Πώς μπόρεσα έστω να ελπίσω σε κάποιο υποθετικό μέλλον για μάς τους
δύο; Όλα τώρα μου φαίνονται τόσο ξεκάθαρα. Όλα ήταν μια καλοστημένη απάτη, ένα
παιχνίδι που παιζόταν μέσα στο μυαλό μου. Ένα παιχνίδι που παιζόταν από έναν και
μόνο παίχτη, εμένα.
Περίεργο συναίσθημα πάντως ο έρωτας. Σε τυφλώνει και παύεις πλέον να σκέφτεσαι
λογικά. Σε κάνει να συμπεριφέρεσαι σαν μικρό παιδί. Ίσως ο έρωτας να έχει τη δύναμη
ν΄αποβάλλει οποιοδήποτε προσωπείο της καθημερινότητας του ανθρώπου. Να έχει
τη δύναμη ν΄απελευθερώνει τα πιο αγνά συναισθήματα. Συναισθήματα αθωότητας που
χαρακτηρίζουν τα μικρά παιδιά. Γι΄ αυτό προφανώς λένε ό,τι ο έρωτας δεν κρύβεται.
Καταφέρνει και διαπερνά σαν αχτίδα του ηλίου την ομίχλη της υποκρισίας και λάμπει
μέσα σ' ένα συννεφιασμένο "είναι".
Τώρα πλέον εσύ θα έχεις ξεχάσει την ύπαρξη μου. Φυσικό κι επόμενο είναι. Αφού η
ζωή τα έκανε τόσο δύσκολα. Μου είναι βέβαια πολύ εύκολο να ρίχνω τις ευθύνες στη
ζωή, αλλά ξέρουν και τα παιδιά ό,τι τη ζωή σου τη φτιάχνεις μόνος σου, το μέλλον
σου το δημιουργείς εσύ. Η ζωή δίνει τις ευκαιρίες , ή τις εκμεταλεύεσαι ή όχι. Κι εγώ
φαίνεται πως είμαι ο πιο δειλός άνθρωπος του κόσμου. Γι' αυτό το λόγο διάλλεξα
και τον πιο εύκολο τρόπο επικοινωνίας. Ένα γράμμα κάνει την αμμεσότητα, χαρακτη-
ριστικό του θάρρους, πραγματικότητα αδύνατη.
Ελπίζω στη ζωή σου να βρεις ότι επιθυμείς, να είσαι ευτυχισμένη, να πετύχεις τους
στόχους που έθεσες και πάντα να θέτεις νέους - και να θυμάσαι, πως άσχετα με ότι
πίστευες, εγώ δεν σε ξεχνώ και θα σε σκέφτομαι πάντα, όπου κι αν βρίσκομαι.
Παντοτινά δικός σου,
Αχιλλέας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Ηλιαχτίδα
27-11-2006 @ 08:26 | ::sad.:: | | iokasth
27-11-2006 @ 08:32 | Moυ φάνηκε σαν αυτοανάληση, ωραίο κείμενο!!
ΝεφΕλλη | | mikrimagissoula
27-11-2006 @ 08:35 | Όμορφο...πολύ!
Αληθινό...
::sad.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
